تغافل، موتیف برجسته اشعار غنایی وحشی بافقی

مقاله تغافل، موتیف برجسته اشعار غنایی وحشی بافقی

با مطالعه غزلیات و حشی بافقی متوجه نکته تقریباً پر بسامد و مضمون ساز برخورد شگفت انگیز و گاه توام با رنجش خاطر او از تغافل معشوق در برابر شیفتگی و نیاز عاشقی چون خودش می شویم. این موضوع به اشکال مختلف و به بیان های دلنشین، چنان در دیوان وحشی جلوه گری کرده که به نظر می رسد در دیوان هیچ شاعری این چنین تاکیدی بر تغافل عامدانه و کاملاً مشهود معشوق در برابر نیاز و شیفتگی عاشق نمی توان یافت. مقاله حاضر با بررسی توصیفی- تحلیلی به بررسی این موتیف در اشعار عاشقانه وحشی پرداخته و نشان می دهد که بسامد بالای بی اعتنایی های معشوق، باعث آمده که شاعری که هیچ سخن تلخ به معشوق نمی گفته و طالب تغافل های دلنشین او بوده برخلاف سنت شعری غزل از تغافل های دلسوز معشوقانه به سبکی خاص روی آورد و واسوخت در شعرش انعکاس یابد.