مقایسه تاثیر شش هفته تمرینات اینتروال شدید با و بدون سرمای موضعی بر تغییرات عملکردی و عصبی- عضلانی اکستنسورهای زانوی بازیکنان فوتبال

مقاله مقایسه تاثیر شش هفته تمرینات اینتروال شدید با و بدون سرمای موضعی بر تغییرات عملکردی و عصبی- عضلانی اکستنسورهای زانوی بازیکنان فوتبال

زمینه و هدف: قدرت و توان عضلانی نقش برجسته ای در عملکرد بازیکنان فوتبال دارند. مطالعات نشان دادهاند که تمرینات تناوبی شدید همراه کاهش جریان خون موضعی می تواند در دستیابی به این عناصر آمادگی بدنی بسیار موثر باشد. از آنجایی که سرمای موضعی می تواند اثرات مشابه کاتسو در کاهش جریان خون حین تمرین داشته باشد، در مطالعه حاضر به بررسی اثر شش هفته تمرینات اینتروال شدید به همراه سرمای موضعی بر شاخص های عملکردی و عصبی عضلانی اکستنسورهای زانوی بازیکنان فوتبال جوان پرداخته شد.

روش کار: 24 نفر از بازیکنان فوتبال تیم مقاومت بابل که سابقه ی شرکت در لیگ کشور و سوپر لیگ استان را داشتند، بطور مساوی در 3 گروه، تمرین اینتروال شدید- سرمای موضعی (hiit-cold)، تمرین اینتروال شدید(hiit) و گروه کنترل ((ctl تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل دویدن به مدت 20 دقیقه، به شکل اینتروال شدید در سرعت و شیب متغیر بر روی تردمیل بود. تمرینات دو گروه تمرینی، مشابه هم در نظر گرفته شد، با این تفاوت که در گروه hiit-cold، قبل و هنگام تمرین اعمال سرما به بخش ران هر دو پای آزمودنی ها اعمال می شد. گروه کنترل در طی این مدت فعالیت های منظم شدید را انجام نمیدادند. قبل و بعد از 6 هفته تمرین، سطح مقطع عضلات ران، توان بی هوازی، قدرت عضلانی و تغییرات عصبی-عضلانی همه آزمودنی ها اندازه گیری شد.

یافته ها: یافته ها نشان داد تغییرات سطح مقطع عضلات ران، قدرت عضلانی اکستنسورهای ران، حداکثر و میانگین توان بی هوازی در آزمون وینگیت در هر دو گروه تمرینی تفاوت معنی داری با گروه کنترل دارد (0.05 p≤). اما در مورد شاخص خستگی این تفاوت تنها بین گروه hiit-c و گروه کنترل معنی دار بود. هم چنین تفاوت معنی داری بین گروه های تمرین با گروه کنترل در درصد rms الکترومیوگرافی نسبی عضلات پهن خارجی و داخلی ملاحظه شد که در مورد عضله راست رانی وجود نداشت.

نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد شرکت در تمرین اینتروال شدید- سرما در مقایسه با تمرین اینتروال شدید اثرات مشابهی بر روی سطح مقطع عضلات ران، قدرت عضلانی اکستنسورهای ران، حداکثر و میانگین توان بی هوازی و تغییرات عصبی- عضلانی دارد. با این حال تمرین اینتروال شدید در شرایط سرمای موضعی ممکن است مزایایی را در افزایش مقاومت نسبت به خستگی احتمالا از طریق افزایش pgc-1α داشته باشد.