رابطه هوش عاطفی با سبک های تدریس و رضایت شغلی معلمان مقطع ابتدایی مدارس شهرکهنوج

رابطه هوش عاطفی با سبک های تدریس و رضایت شغلی معلمان مقطع ابتدایی مدارس شهرکهنوج

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطه هوش عاطفی با سبک های تدریس و رضایت شغلی معلمان مقطع ابتدایی مدارس شهرستان کهنوج سال 97 - 1396 انجام شد.

روش: این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده است؛ جامعه مورد مطالعه در این پژوهش کلیه 417 نفرمعلمان مقطع ابتدایی مدارس شهرستان کهنوج بوده است، از میان جامعه آماری پژوهش بر اساس جدول مرگان، نمونه ای به حجم 196 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های رضایت شغلی مینه سوتا، ترجمه محمدی (1390) و پرسشنامه هوش عاطفی بهرامی (1381) و سبک تدریس گراشا و ریچمن (1996) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون های همبستگی پیرسون و آزمون کولموگوروف اسمیرنوف استفاده شد.

یافته ها: نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که بین هوش عاطفی و رضایت شغلی معلمان مقطع ابتدایی در سطح معنی داری 0.005 رابطه معنی داری وجود دارد و هم چنین آزمون های آماری صورت گرفته بر روی داده های این مطالعه، بیانگر وجود رابطه معنی دار بین هوش عاطفی و سبک تدریس معلمان مقطع ابتدایی می باشد.

نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بین هوش عاطفی و سبک تدریس و رضایت شغلی معلمان ارتباط معنی داری وجود دارد، با توجه به این که متخصصان این حوزه پژوهشی بر این باورند که هوش در این زمینه ثابت نیست بلکه بسیار منعطف بوده و با ایجاد فرصت و آموزش های مناسب قابل توسعه و گسترش می باشد ، لذا با توجه به تاثیر هوش عاطفی بر سبک تدریس معلمین،پبشنهادمی شود برنامه آموزشی در جهت تقویت و بهبود مهارت های مرتبط با هوش عاطفی گنجانده شود و هم چنین در گزینش معلمین بر این توانایی ها و مهارت ها تاکید بیش تری شود.