فرهنگ و تمدّن در «اسیر زمان» از اسماعیل فصیح

فرهنگ و تمدّن در «اسیر زمان» از اسماعیل فصیح

پژوهش حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی نگاشته شده، بر آن است تا فرهنگ و تمدّن را با مؤلّفه هایی چون جست وجوی هویّت خاک خورده، انقلاب برای نیل به تمدّن از یاد رفته، مسلمانان و علم، نماز، سفالگری، برگزاری آئین های گذشتگان، فرهنگ ادب دوستی، کتاب و کتابخوانی و... در رمان «اسیر زمان» از اسماعیل فصیح، بررسی و تحلیل کند. فصیح در این اثر، که شاید بشود اسم آن را رنج نامه ی پرافتخار نامید، ارادت خالصانه ی خود را به فرهنگ و تمدّن ایران باستان و رشک و دست درازی باستان شناسان دیگر ملّتها به عظمت، جلال و شکوه چشمگیر و غرورآفرین فرهنگ و تمدّن ایران باستان نشان می دهد؛ فصیح که قلبش از آریایی های پرافتخار ایران باستان، ادب، اندیشه ی پاک، فرهنگ و تمدّن بی بدیل آنان در رنج است، خاطر خود را با نگارش این اثر نغز و پُرجوهر و گریز به که نالگوها و فرهنگ و تمدّنی که سرآمد جهانیان است، تسکین می دهد و معتقد است جز با بازگشت به گذشته و تمسّک به آرمانها و مرام پهلوانی ایران باستان، تحقّق جامعه ی ایده آل، خواب و رؤیایی بیش نخواهد بود.