تحلیل رابطه هنر با روان انسان در معماری (هنردرمانی)

تحلیل رابطه هنر با روان انسان در معماری (هنردرمانی)

افزایش شهرنشینی و هجوم جمعیت به شهرها باعث افزایش ازدحام و به طبع آن افزایش ساخت و سازهای بی رویه و غیراصولی در محیط شهرها شده است. افزایش ساخت و ساز باعث تخریب بیشتر محیط، باغات و فضاهای بکر و طبیعی درون و اطراف شهرها می گردد که شاهرگ های تنفسی محیط شهر و انسانهای شهرنشین می باشند. این تخریب گسترده محیط زیست همراه با ساخت و سازهای مغایر با طبیعت باعث افزایش آلایندگی های مختلف در محیط شهرها و فضاهای زندگی انسان و بروز مشکلات متعدد شهرنشینان شده است. این مشکلات عدیده که امروزه به سمت افزایش آسیب های جسمی و روحی انسان شهرنشین می رود، لزوم بازبینی و بازگشت به طراحی های دقیق تر و روانشناسانه برای محیط و ساختمان های جدید شهری را نشان می دهد.

تکنولوژی و علم امروز معماری برای جلوگیری از تخریب طبیعت و در عین حال بازسازی طبیعت در محیط های شهری به راهکار معماری به عنوان یکی نوع هنردرمانی و استفاده از روانشناسی محیطی در طراحی ساختمانها روی آورده است. در این مقاله اثرات مثبت جسمی و روانی هنردرمانی (معماری) و قرار گیری انسان در این موقعیت و اثرات روانی آن، مورد بررسی قرار گرفته است. این بررسی نشان می دهد توجه به هنر و حضورمستمر آن در محیط زندگی باعث بهبود سطح زندگی روانی انسان می شود و تأثیرات عمیقی بر احساسات و روحیات او می گذارد. لذا استفاده از هنر معماری به عنوان هنردرمانی، امری ایده آل در فضای زندگی ماشینی بشر امروز به حساب می آید که باعث برانگیخته شدن احساس شادی و صمیمیت و ایجاد آرامش و طراوت در انسان می شود.