بررسی تاریخی پیشینه نژادی قوم بلوچ آریایی و کوچ آنان در مناطق داخلی و خارجی

بررسی تاریخی پیشینه نژادی قوم بلوچ آریایی و کوچ آنان در مناطق داخلی و خارجی

بلوچ قومی از اقوام مختلف دنیاست که اصالتی ایرانی دارد. به جرات می توان گفت بزرگترین قبایل ایرانی را مردمان بلوچ تشکیل داده اند که در جنوب خاوری کشور در استان پهناور سیستان و بلوچستان ساکن هستند. پژوهش های بسیاری در رابطه با ریشه نژادی این قوم اصیل ایرانی صورت گرفته است که بیانگر آن می باشد که قوم بلوچ ریشه در عهد باستان و حتی ریشه در هزاران سال پیش از میلاد دارند. زمانی که آریایی ها در روزگاران بسیار کهن در دشت پامیر و آسیای میانه و ارتفاعات کارپات می زیسته اند، بعدها در اثر زیاد شدن جمعیت و تغییرات آب و هوایی به مهاجرت پرداخته اند و گروهی از راه خوارزم به سوی بلخ روانه شدند و در حدود شرقی و شمال شرقی ایران سکنی گزیدند.

همین گروه به سوی غرب آمده و قوم بلوچ نیز از همین اقوام آریایی جدا شده و از ناحیه شمالی به جنوبی آمده اند. با توجه به اینکه بسیاری از مشخصات اقوام بلوچ با آریایی ها یکسان است در آریایی بون آنها شکی وجود ندارد. البته نظریه های دیگری نیز وجود دارد که اشاره به عرب یا کرد بودن این نژاد اصیل دارد که در این پژوهش به واکاوی این قبیل نظریات نیز می پردازیم. علاوه بر این نظریات اگر به کتب تاریخی بنگریم نام قوم بلوچ را در حکاکی های هخامنشی یا نوشته های یونانی که به سال های قبل از میلاد باز می گردند، می توان یافت. به عنوان مثال در کتیبه بیستون و کتیبه ای در تخت جمشید از قومی به نام گدروزیا یاد شده است که طبق نظر باستان شناسان این واژه از واژه مکران گرفته شده است که مکران نام ناحیه ای از سواحل بلوچستان می باشد. بنابراین در این پژوهش برآنیم تا از طریق داده های تحلیلی-توصیفی به پیشینه تاریخی قوم بلوچ آریایی بپردازیم.