چگونه توانستم کمرویی و خجالتی بودن تینا را کاهش دهم؟

چگونه توانستم کمرویی و خجالتی بودن تینا را کاهش دهم؟

بسیاری از دانش آموزانی که در مقایسه با هم کلاسی هایشان، در کلاس غیر فعال اند، از نظر آموزشی و اجتماعی از رفتار مناسبی برخوردارند، اما نسبت به دیگر دانش آموزان آرام تر بوده، از انجام کار با دیگران سرباز می زنند. بعضی از این دانش آموزان به درجات مختلف، با مشکل خجالتی یا گوشه گیر بودن مواجه اند، این مقاله حد وسط این دو گروه از دانش آموزان را مد نظر قرار داده است، دانش آموزانی که عموماً به عنوان بچه های کمرو (فاقد اعتماد به نفس و نگران از نظر اجتماعی) یا گوشه گیر (کسانی که حاضر جواب نیستند، تمایلی به برقراری ارتباط ندارند و خیالباف اند) شناخته می شوند.

همان طور که می دانیم هرجا که انتظارات اجتماعی جدید و مبهم باشند، درجاتی از خجالت کشیدن، طبیعی است اما خجالتی بودن وقتی تبدیل به یک مشکل می شود که صرفاً وابسته به موقعیت نبوده، بلکه اختیاری باشد، تا جایی که به فرد برچسب خجالتی زده شود. به ویژه در موقعیتی که فرد این برچسب را، آن را درونی کند، ممکن است الگوی جامعی از خجالتی بودن در او ایجاد شود و علائم دیگری مثل: عدم اعتماد به نفس در ورود به موقعیت اجتماعی و ناراحتی و سرباز زدن از ظاهر شدن در حضور دیگران، در وی ظاهر گردد، هدف از پژوهش حاضر بررسی وضعیت کمرویی دانش آموزم تینا می باشد. شیوه پژوهش حاضر از نوع توصیفی و روش کیفی اقدام پژوهی بوده و در این پژوهش به منظور جمع آوری اطلاعات از مصاحبه و مشاهده استفاده گردید. نتایج کیفی تحقیق نشانگر آن بوده که راهکارهای درمانی نتیجه مثبت داده و موجب بهبود میزان کمرویی دانش آموز شده، بنابراین کمرویی را از طریق روش های درمانی می توان کاهش داد.