دسترسی و عدم دسترسی به گوشی هوشمند و استرسی که دانش آموزان کم بضاعت داشتند (جلوگیری از آسیب های روانی)

دسترسی و عدم دسترسی به گوشی هوشمند و استرسی که دانش آموزان کم بضاعت داشتند (جلوگیری از آسیب های روانی)

در یکی از کلاس های درسی ام، نکته ای اخلاقی و ارزشی ای را درباره ی ارزشمندی (قلم و نوشتن) بیان کردم، که ذکر مجدد آن می تواند هدفِ اقدام پژوهی بنده را تبیین کند. در روزهای آغازین سال تحصیلی بود که به دانش آموزانم گفتم: همه به دفتر و مدادهای خود توجه کنید. سپس آیه ای از قرآن کریم را بر روی وایت بُرد نوشتم. و سپس خطاب به دانش آموزانم گفتم: عزیزانم، این آیه قرآن کریم است، خداوند مهربان در مورد موضوع مهمی صحبت کرده اند و آن موضوع این است که خدای مهربان به قلم ( مثل خودکار، مداد و...) و به آنچه که می نویسد، قسم خورده اند، یعنی این مسئله بسیار مهم و ارزشمندی است که خداوند درباره اش قسم یاد می کند. پس چه ارزشمند است که چیزهای ارزنده و خوبی بنویسیم، مانند: داستان کوتاه، انشاء درباره ی مادر و پدر، و حرف های قشنگ دیگر، و چیزهای بد را نه بگوییم و نه بنویسیم. این هدف اولی بود که می توانستم برای نگارش یک اقدام پژوهی، در نظر بگیرم. اینکه؛ انسان در هر نقش و مسولیتی که قرار بگیرد، می تواند با افعال پسندیده ای، از نعمت و داده های الهی قدردانی نماید. (یعنی چیزی بنویسم که به درد جامعه بخورد و بتواند گره ای را بگشاید). و یک هدف معنوی دیگر نیز وجود دارد که ذکر آن خالی از ارزش نیست. دوست بزرگواری داشتم که نویسنده ی بسیار قابلی بودند، روزی در مورد تالیفات ایشان باهم گفت و گو کردیم، ایشان حرفی زد که برای همیشه آویزه گوشم قرار گرفت. مرا با نام کوچکم خطاب کرد و گفت: (باید "درد" و "غم" داشته باشی که بتوانی بنویسی و یا اجرا کنی... و من درد و غم بسیاری در مورد مشکلات اجتماع داشتم و همین امر مرا به نویسندگی وا داشت) بله، درد و غم نیز در من ظاهر شد، و مسئله ای مرا آزار می داد، که (بعد از اجرا) دست به قلم شدم، تا نتیجه را با دیگر عزیزان به اشتراک بگذارم.