بررسی رابطه بین مهارت خود تنظیمی و شادکامی دانش آموزان مقطع ابتدایی

بررسی رابطه بین مهارت خود تنظیمی و شادکامی دانش آموزان مقطع ابتدایی

شادکامی به عنوان یکی از مهم ترین نیازهای روانی بشر، به دلیل تاثیرات عمده ای که بر شکل گیری شخصیت آدمی دارد، همواره ذهن انسان را به خود مشغول کرده است. از طرفی جامعه ای پویا و زنده تلقی می شود که عناصر شادی آفرین در آن فراوان باشد. بنابراین می توان گفت؛ شادکامی یکی از مفاهیم و مولفه های اساسی زندگی افراد به ویژه دانش آموزان به شمار می رود که ارتباط تنگاتنگی با موفقیت آموزشی دارد. با مطرح شدن روزافزون اهمیت شادکامی برهمه ابعاد انسان توجه بسیاری از پژوهشگران به این مساله جلب شده است و درسال های اخیر پژوهش های متعددی وجود رابطه بین شادی و موفقیت تحصیلی را مورد بحث قرار داده اند. در این بین شادابی و نشاط فضای آموزشی نقش و جایگاه برجسته ای در مبحث کیفیت و برنامه ریزی آموزشی دارد. با توجه به ماهیت این پژوهش که به دنبال بررسی رابطه مهارت خود تنظیمی و شادکامی دانش آموزان می باشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر مریوان تشکیل داد. که 120 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت (1990) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (1989)، استفاده شد. و پایایی آن از طریق از طریق آلفای کرونباخ  محاسبه شد به ترتیب 0.78 و 0.81 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تأیید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری، از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان ضریب همبستگی پیرسون مهارت خود تنظیمی و شادکامی دانش آموزان (r=0.768) مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم می باشد، یعنی با افزایش میزان مهارت خود تنظیمی، شادکامی دانش آموزان افزایش می یابد و بلعکس.