سفال لکابی رقه، نقش و تکنیک

سفال لکابی، به گروهی از سفال ها اطلاق می شود که بدنه آن ها غالباً از جنس خمیرسنگی و گاهی ارتن ور بوده و زمینه آن ها به صورت تک رنگ می باشد، دارای تزئینات حکاکی هستند، و از لعاب های آبی فیروزه ای، لاجوردی (کبالت)، قهوه ای (منگنز) و سبز بر روی نقش نقر شده استفاده می شود. بر اساس آنچه از حفاری-های حماه بدست آمده، محققان معتقدند که این نوع سفال تنها برای مدت صد سال، از اواخر قرن یازدهم تا اوائل قرن سیزدهم میلادی تولید شده اند. این تکنیک در شهرهای رقه و تل مینیس، یافت شده است. با وجود اینکه این تکنیک یک تکنیک ابتدایی تزئین به شما می رود، نقوش انسانی، نقوش ترکیبی و نقوش حیوانی با تنوع و زیبایی گرافیکی خاصی در این تکنیک کاربرد داشته اند، البته نقوش حیوانی به ویژه نقش پرنده، نقش محبوب ظروف لکابی است، به علاوه موضوع حیوانی در تعدادی مجسمه سفالی با این تکنیک نیز دیده می شود. در مورد این تکنیک باید اذعان داشت که نقوش، با شیوه های بیانی منحصر به فردی اجرا می شده اند، به طوری که بین نوع تکنیک لعاب کاری، تزیین، شیوۀ طراحی و نحوه رنگ آمیزی ارتباط مناسبی وجود دارد. این پژوهش ضمن بررسی رابطه نقش و تکنیک لعاب کاری درسفال های لکابی، تلاش دارد به مطالعه این ارتباط بپردازد. این پژوهش از نوع تاریخی است و بر اساس بررسی اسنادی کتاب ها، و سایر منابع مکتوب و همچنین آرشیو موزه های مختلف دنیا انجام شده است.