تغییر پارادایم در پرستاری : از پارادایم مراقبت به پارادایم اسلام

تغییر پارادایم در پرستاری : از پارادایم مراقبت به پارادایم اسلام

سابقه و هدف : نظریه‌پردازان پرستاری دانش ‌پرستاری را در چارچوب فلسفه‌های‌ حاکم تعریف کرده‌اند . نظریه‌های‌ پرستاری متعلق به دوران مدرنیسم بر اساس مبانی فلسفه مدرنیسم طراحی شده بود . با بیان انتقادات به پیامدهای منفی مدرنیسم ، دانشمندان ‌پرستاری تصمیم به گذر از مدرنیسم به پست‌مدرنیسم و پارادایم مراقبت نشات‌گرفته از پست‌مدرنیسم گرفتند . اما بیان انتقادات زیاد به مبانی پست‌مدرنیسم موجب شد که به کارایی پارادایم مراقبت نیز تردید شود . مطالعه حاضر با هدف بررسی پیامدهای پارادایم‌های ‌بیومدیکال و مراقبت بر پرستاری و ارائه پارادایمی توحیدی و جایگزین انجام شده است .

روش کار : مطالعه حاضر از نوع کتابخانه‌ای است . در این پژوهش به بررسی مقالات و کتب مختلف درباره مهم‌ترین فلسفه و پارادایم‌‌‍‌های پرستاری در محدوده زمانی سال‎های 1950 تا 2020 در پایگاه‌های اطلاعاتی داخلی و خارجی با رویکردی توصیفی -‌ تحلیلی پرداخته شده است . مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند . یافته‌ها : تک‌بعدی‌انگاری و توجه صرف به علائم‌ عینی از جمله انتقادات وارد بر مدرنیسم و پارادایم بیومدیکال است.

همچنین نبود معیار متقن خوبی یا بدی، نقض قانون اجتماع نقیضین با بیان قبول چندحقیقتی در جهان و انکار قواعد کلی از جمله انتقادات وارد بر پست‌مدرنیسم و پارادایم ‌مراقبت است . پارادایم اسلامی ضمن داشتن نقاط قوت دو پارادایم گذشته، نقاط ضعف آنها را ندارد . نتیجه‌گیری: با توجه به لزوم ارائه پارادایم پرستاری مبتنی بر فلسفۀ حاکم بر هر جامعه، پارادایم اسلامی راهکاری جهت برون‌رفت از چالش‌های ایجادشده با پارادایم فعلی در پرستاری پیشنهاد می‌گردد.