نقش میانجیگری جهت گیری هدفی در رابطه ی معنویت و خودکارآمدی با امیدواری دانشجویان: آزمون یک مدل ساختاری

نقش میانجیگری جهت‌گیری هدفی در رابطه‌ی معنویت و خودکارآمدی با امیدواری دانشجویان: آزمون یک مدل ساختاری

سابقه و هدف: دین و اعتقادات معنوی در زندگی انسان دارای اهمیت ویژه‌ای است. خودکارآمدی نیز عامل انگیزشی فعال‌کننده، نیرودهنده، نگهدارنده و هدایت‌کننده‌ی رفتار به سوی هدف است که هر یک از این دو مولفه می‌تواند بر جنبه‌های مختلف زندگی و حتی میزان امیدواری افراد تاثیر بسزایی داشته باشد. ازاین‌رو، این پژوهش با هدف بررسی نقش معنویت و خودکارآمدی در امیدواری دانشجویان با میانجیگری جهت‌گیری هدفی صورت گرفته است.

روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی با استفاده از تحلیل مسیر است و جامعه‌ی آماری آن دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد را در بر می‌گیرد. با توجه به تعداد متغیّرهای مدل پیشنهادی تحلیل مسیر که به ازای هر متغیّر 15 نفر در نظر گرفته می‌شود و همچنین با در نظر گرفتن ملاک قابلیت تعمیم‌پذیری یافته‌های نمونه به جامعه، 280 نفر از دانشجویان جامعه‌ی آماری به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌های پژوهش از پرسش‌نامه‌های معنویت، خودکارآمدی، امیدواری و جهت‌گیری هدفی استفاده شد. داده‌های به‌دست‌آمده نیز با روشهای توصیف آماری، همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر تحلیل شد. در این پژوهش همه‌ی مسائل اخلاقی رعایت شده است و نویسندگان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: نتایج اجرای همبستگی نشان داد که تمام متغیّرهای مشاهده شده‌ی الگو با هم همبستگی داشتند (p<0.01)؛ و اجرای تحلیل مسیر برای آزمون رابطه‌ی نقش معنویت و خودکارآمدی در امیدواری از طریق جهت‌گیری هدفی و الگوی پیشنهادی (rmsea=0.098 و gfi=0.99) از برازش خوبی برخوردار بود.

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش گویای این مطلب است که معنویت و خودکارآمدی با میانجیگری جهت‌گیری هدفی موجب ارتقای امیدواری در دانشجویان می‌شود. بنابراین با توجه به تاثیر مثبت خودکارآمدی و معنویت و جهت‌گیری هدفی؛ استفاده از این ظرفیت‌ها در  برنامه‌ریزی‌ها  و فعالیت‌های  فردی و گروهی دانشجویان برای افزایش امیدواری آنان توصیه می‌شود.