بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با عملکرد پرستاران زن بیمارستان های شهر تبریز در سال 1396

بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با عملکرد پرستاران زن بیمارستان‌های شهر تبریز در سال 1396

سابقه و هدف: مهم‌ترین هدف هر سازمانی دستیابی به بهره‌وری بهینه است. یکی از عوامل کارآمدی در بهره‌وری، نیروی انسانی است. عملکرد شغلی پرستاران، که یکی از مهم‌ترین منابع انسانی بیمارستان‌ها محسوب می‌شوند، متاثر از عوامل متعددی ازجمله هوش معنوی و هوش هیجانی است که موجب افزایش کیفیت خدمات و بهره‌وری می‌شود. این پژوهش با هدف بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با عملکرد پرستاران زن شهر تبریز در سال 1396 صورت گرفته است.

روش کار: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل همه پرستاران زن شهر تبریز بود که از میان آنان 360 نفر با استفاده از جدول مورگان به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای برای نمونه انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های هوش هیجانی سیبریا شرینگ، هوش معنوی کینگ و عملکرد پیترسون؛ و برای تحلیل داده‌ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده و مولف مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده ‌است.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بین مولفه‌های هوش معنوی و هوش هیجانی با عملکرد پرستاران؛ و همچنین بین مولفه‌های هوش هیجانی با مولفه‌های هوش معنوی پرستاران رابطه معنادار وجود داشت (0.05>p). بر اساس نتایج رگرسیون، هوش هیجانی 19.18 درصد از واریانس هوش معنوی؛ و مولفه‌های هوش هیجانی 5.8 درصد و مولفه‌های هوش معنوی 1.2 درصد از واریانس عملکرد را پیش‌بینی کردند (0.05>p).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می‌توان گفت که از طریق هوش هیجانی و هوش معنوی می‌توان عملکرد پرستاران را افزایش داد؛ زیرا برخورداری پرستاران از مهارت‌های هوش معنوی و هیجانی تاثیرات چشمگیری در افزایش عملکرد شغلی آنان خواهد داشت و کیفیت خدمت‌رسانی به بیماران را بهبود خواهد بخشید. بنابراین، لازم است مدیران بیمارستان‌ها برای ارتقای هوش معنوی و هیجانی پرستاران تدابیر لازم را اتخاذ نمایند.