معنی گریزی در کاربست فناوری های داده در سازمان های بخش عمومی

معنی‌گریزی در کاربست فناوری‌های داده در سازمان‌های بخش عمومی

هدف: هدف پژوهش،‌ واکاوی دیدگاه کارکنان سازمان ­های عمومی به کاربست فناوری در اداره و معنی‌بخشی به انحراف‌هایی است که در فرآیند شکل‌دهی به سامانه‌های اطلاعاتی، سازمان را از استفاده اهرمی از همه تحولی که فناوری عرضه‌ می‌کند، محروم می‌سازند.

طراحی/ روش‌شناسی/ رویکرد: با استفاده از روش‌شناسی داده‌بنیاد، رویکرد استراوس-کوربین، طی مصاحبه‌های عمیق و نیمه‌ساختاریافته با کاربران، مدیران و توسعه‌دهندگان سامانه‌ها، شامل دستگاه‌‌هایی از دولت، نهادهای عمومی (شهرداری) و نهادهای انقلابی (بنیاد مستضعفان)، پدیده تبیین شده است.

یافته‌های پژوهش: نگرش کنشگران به سامانه­ های اطلاعاتی سازمان و شکل‌دهی و کاربست آن در سازمان‌های عمومی با مفهوم معنی­ گریزی در دو طبقه تحریف سامانه و تقابل تبیین شد. شرایط زمینه‌ای، علل و راهبردهایی که به آن منجر می‌شوند و همچنین پیامدهای معنی‌گریزی رده‌بندی شدند.

محدودیت‌ها و پیامدها: پاسخگویان اداری تحت تأثیر پدیده معنی‌گریزی چارچوب‌بندی‌های بدیل مسائل از جمله الزامات کاربست فناوری را نادیده می‌گیرند و در مصاحبه به آن­ها اشاره نمی‌کنند؛ بنابراین مصاحبه‌گر باید با اشاره به مثال‌های مرتبط، مصاحبه ­شونده را همراهی کند تا تجربه­ های خود از تقابل و تحریف را معنی‌بخشی کند.

پیامدهای عملی: این پژوهش به مدیران ارشد سازمان نشان می‌دهد پیاده­ سازی سامانه‌های فناورانه جدید و گسترده در سازمان‌ها و بهره‌مندی از تحولی که در فرآیندها و ساختار سازمانی ایجاد می­ کنند نیازمند شناخت ذی‌نفعان سازمان و تقویت موقعیت بازیگران تحول‌خواه و نوآور سازمان است.

ابتکار یا ارزش مقاله: در این پژوهش، فارغ از پیش‌فرض‌های محدود­کننده، مسئله فناوری در سازمان‌‌های عمومی در بافتار موجود اداره، واکاوی و تبیین شد که از قلمروی چارچوب‌هایی مثل بلوغ فناوری، فراتر می‌رود و نگاهی نو به پیچیدگی‌های مسئله فناوری در بخش عمومی ارائه می‌کند.