واکاوى اضافه حقیقی و مجازی در شعر فارسی

واکاوى اضافه حقیقی و مجازی در شعر فارسی

اضافه یکی از خواص اسم است، وفایده وغرض از آن تعریف یا تخصیص است، در صورتیکه مضاف الیه معرفه باشد، مضاف نیز معرفه گردد، مانند: زور اسفندیار بیش از زور رستم بود . اضافه اسمی بخودش جایز نیست، زیرا بنا بر آنچه گفته شد افاده منحصر است وتعریف شی لنفسه وتخصیص شی لذاته باطل است وفایده ای در ذکر مضاف الیه نیست، اما ممکن است که دو کلمه متحد اللفظ ومختلف المعنی مضاف ومضاف الیه قرارگیرند، یا از مضاف معنی صفتی واز مضاف الیه شخص یا شی معین مراد باشد.

نویسندگان دستور در تقسیم اضافه اختلاف بسیار دارند ومعانی مختلفه که اضافت راست، بر وجه آتی است: ملکیت، اختصاص، اتصاف، اضافت فاعل بمفعول، اضافت مفعول بفاعل اضافت مصدر یا اسم بمفعول، اضافت منسوب بمنسوب الیه، اضافت ظرف بمظروف، اضافت جزء بکل.