زندگی، در حاشیه زندگی: تأثیر چگونگی گذران اوقات فراغت، در فرهنگ و زندگی شهری شهروندان

معماری از مهمترین مصادیق حکمت است. چرا که حکیم کسی است که به درمان دردها می ‌پردازد، مسئله و مشکل را می‌ یابد، علت آن را تشخیص می‌دهد و راه حل آن را ارائه می ‌کند. به دنبال چنین اعتقادی و جستجوی حکمت در معماری، ضعف نشاط اجتماعی از عدم برنامه ‌های مناسب اوقات فراغت شهروندان، که منشا بسیاری از معضلات اجتماعی است، نظرم را جلب کرد. مقاله حاضر در پی دست یافتن به اصول راهنما و رهنمودهای اجرایی، جهت استفاده مدیران و مسئولان متصدی به منظور برنامه‌ریزی و سیاست‌ گذاری‌ های صحیح و موثر می‌باشد. روش تحقیق کیفی است و از نوع تحلیل گفتمان می ‌باشد. حتی تحقیق ‌های اولیه نیز که با تکیه بر منابع و اسناد کتابخانه ‌ای و موجود تهیه شده‌اند به گونه ‌ای تحلیلی و مقایسه ‌ای با آن‌ها برخورد می‌شود و در نهایت به راهکارها و رهنمودهای مناسب می ‌پردازیم. در پی آن با اشاره به هر یک از شاخص‌ های تأثیر گذار در تعریف اوقات فراغت و اهمیت آن در زندگی شهری، به‌ مثابه ‌ی زمانی برای فرهنگ‌ سازی تأکید گردیده و به رهنمودهایی در جهت چگونگی کیفیت گذران هنگام‌ فراغت می ‌رسیم.