پایش ضریب لرزه خیزی در مناطق لرزه خیز ایران بعنوان پیش نشانگر زلزله های آینده

پایش ضریب لرزه خیزی در مناطق لرزه خیز ایران بعنوان پیش نشانگر زلزله های آینده

یکی از بحث‌ های پیچیده و مبهم علوم مهندسی زلزله بحث پیش‌ بینی زمین لرزه است و تلاش‌ های صورت گرفته در این راستا درصورتیکه از یک پایه فنی مناسب برخوردار باشد با اهمیت خواهند بود. زلزله‌ های متوالی بوقوع پیوسته اخیر در نواحی مختلف ایران حاکی از بروز یک رژیم لرزه‌خیزی خاص در این کشور و مشوقی جهت بررسی ابعاد مختلف این پدیده می ‌باشند. در این تحقیق آنالیزهایی برروی داده‌های کاتالوگ پژوهشگاه زلزله ‌شناسی و مهندسی زلزله انجام و به عنوان یک عامل تعیین ‌کننده، پارامتر b رابطه گوتنبرگ-ریشتر مورد محاسبه قرار گرفته است. از آنجا که وجود روند کاهشی در مقادیر وابسته به زمان این پارامتر لرزه‌ای می ‌تواند بیانگر تجمع تنش در منطقه مورد مطالعه باشد، برای بررسی احتمال وقوع زلزله ‌های حاصل از تجمع تنش در مناطق مختلف، کشور ایران به 29 ناحیه تقسیم گردیده و در هر ناحیه پارامتر b در بازه زمانی بین سالهای 1388 الی 1396 محاسبه گردیده است. نتایج بدست آمده بسیار جالب توجه بوده و مطابقت کامل با آنچه اخیراً در مناطق مختلف ایران اتفاق افتاده دارد بطوریکه زلزله های بوقوع پیوسته بین سالهای 1396 الی 1397 همگی صدق ادعای این پهنه بندی را تایید می کنند و لذا این نقشه پهنه‌بندی می تواند نواحی مربوط به وقوع زمین لرزه‌های آینده را به نمایش گذارد.