جامعه پذیری سیاسی: سطوح، عوامل و کارکردهای آن

مقاله جامعه‌پذیری سیاسی: سطوح، عوامل و کارکردهای آن

هدف مقالۀ پیش رو بررسی جامعه ‌پذیری و به‌ طور خاص جامعه ‌پذیری یا اجتماعی شدن سیاسی است. جامعه ‌پذیری به معنای همسازی و همنوایی فرد باارزش‌ ها، هنجارها و نگرش‌ های گروهی است یا به مفهوم دیگر، اجتماعی شدن فراگردی است که به ‌واسطه آن هر فرد، دانش و مهارت ‌های اجتماعی لازم برای مشارکت مؤثر و فعال در زندگی گروهی و اجتماعی را کسب می‌کند.

مجموعه این ارزش‌ ها، هنجارها، نگرش‌ها، دانش‌ها و مهارت‌ها، فرد را قادر می‌سازد که با گروه‌ها و افراد جامعه، روابط و کنش‌های متقابل داشته باشد. فراگرد اجتماعی شدن، امری مستمر و به ‌نوعی مادام‌العمر است. جامعه ‌پذیری سیاسی یعنی انتقال فرهنگ سیاسی از نسلی به نسل دیگر و یا شکل‌ گیری ایستارها و هنجارهای سیاسی فرد در جامعه. جامعه ‌پذیری سیاسی را می ‌توان جریانی مستمر در تمام طول زندگی دانست که طی آن، شخصیت سیاسی افراد شکل می‌گیرد. این نوع از جامعه ‌پذیری و یا به تعبیر دیگر فرهنگ پذیری سیاسی، همان انتقال فرهنگ سیاسی از نسلی به نسل دیگر است. در تحقیق پیش رو مفهوم اجتماعی شدن سیاسی مورد بررسی قرار گرفته و عوامل، پیش‌فرض ‌ها و کارکردهای آن ارائه‌ شده و همچنین جامعه‌پذیری سیاسی در جامعه ایران مورد کنکاش قرار می‌گیرد.