بررسی تأثیر ابعاد سرمایه فکری بر توسعه توان رقابتی در صنعت بانکداری (مطالعه موردی:کلیه شعب بانک پاسارگاد در استان تهران)

رشته نوظهور سرمایه فکری یک حوزه تحقیقاتی جدید برای محققان و دست ‌اندرکاران سازمانی است که بر ایجاد مکانیزم ‌های اندازه‌گیری جدید برای گزارش‌دهی متغیرهای ناملموس مانند سرمایه انسانی و رضایت مشتری و نوآوری تمرکز دارد، درک و بهره‌ برداری از منابع ناملموس حیاتی مانند سرمایه فکری به حفظ و کسب مزیت رقابتی در سازمان‌ها کمک می‌کند. صنعت بانکداری از جمله صنایعی است که استفاده زیادی از منابع انسانی و دانش داشته که این منابع نامشهود بوده و سرمایه فکری محسوب می‌شوند. هسته رقابتی صنعت بانکداری تا حد زیادی بر توانایی تیم‌ های مدیریت به منظور اداره نظام‌ مند دانش و تجربه متکی بوده، و همچنین به توانایی خلق مهارت‌های پیچیده فراهم آوردن سرمایه فکری برای سازمان ‌ها جهت اداره موثر ریسک ‌ها و خلق سود وابسته می‌باشد. از این‌رو پژوهش حاضر به بررسی تأثیر ابعاد سرمایه فکری بر توسعه توان رقابتی در صنعت بانکداری می‌پردازد، و از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی – پیمایشی می‌باشد. برای انجام این پژوهش 135 نفر از مدیران شعب بانک پاسارگاد استان گیلان به صورت تصادفی انتخاب شدند و با استفاده از ابزار پرسشنامه اطلاعات پژوهش گردآوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ‌های پژوهش از مدلسازی معادلات ساختاری جهت تأیید و یا رد فرضیه ‌های تحقیق استفاده شد. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان دهنده تأیید هر سه فرضیه می‌باشند. با توجه به خروجی مدل ساختاری، مولفه‌های سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه رابطه‌ای اثر معناداری بر توسعه توان رقابتی در شعب بانک پاسارگاد دارند و شدت تأثیر هریک از این عوامل به ترتیب درجه اهمیت برابر با 25.0، 22.0 و 44.0 برآورد گردیدند، و تأثیر متغیر سرمایه رابطه‌ای بر توسعه توان رقابتی بیشتر و نیرومندتر از سایر مؤلفه‌ ها می‌باشد.