بررسی ضوابط طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله در آئین نامه های بتن ایران، آمریکا و اروپا

هنگام طراحی سازه ها، دو خصوصیت اساسی بیشتر مورد توجه قرار می گیرد: مقاومت یا ظرفیت تحمل بار و شکل پذیری یا ظرفیت تحمل تغییر شکل. مقاومت سازه خصوصیتی است که برای طراحی کلیه سازه ها بایستی مدنظر قرار گیرد در حالیکه سازه ها می توانند شکل پذیر بوده و یا غیر شکل پذیر باشند. در مورد سازه هایی که در معرض نیروهای ناشی از زلزله قرار دارند تامین شکل پذیری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بطوریکه سازه های غیر شکل پذیر در هنگام وقوع زلزله های شدید فرو می ریزند مگر آنکه اعضای آن دارای ابعاد و اندازه های نسبتاً بزرگ و غیرمعمول باشند.

با توجه به اهمیت خصوصیت شکل پذیری، ضوابط طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله در رابطه با تامین همین خصوصیت است. برای تامین شکل پذیری سازه ها لازم است مصالح بکار رفته در آن شکل پذیر باشند. در سازه های بتن آرمه، فولاد به اندازه کافی شکل پذیر است اما بتن به تنهایی رفتار شکننده دارد و با محصور کردن بتن توسط آرماتورهای عرضی، شکل پذیری آن در حد مطلوبی تامین می شود.