ارتباط کلسیم رژیم غذایی با نشانگرها و تراکم استخوانی در جمعیت بالغین استان بوشهر

زمینه: تراکم استخوانی پایین یکی از عوامل خطر اصلی در شکستگی های حاصل از استئوپروز می باشد. شواهد دلالت بر اثر محفاظت کنندگی ریزمغذی و درشت مغذی ها در مقابل اختالالات استخوانی، پیرو افزایش سن دارد. در این مطالعه ارتباط بین کلسیم غذایی با تراکم و همچنین نشانگرهای حساس سرمی استخوانی را در بالغین استان بوشهر مورد بررسی قرار دادیم.

مواد و روش ها: در این مطالعه 1028 نفر (36 درصد مرد و 36 درصد زن) از 13 منطقه بوشهر به صورت تصادفی انتخاب شده و بسامد غذایی به وسیله پرسشنامه معتبر ارزیابی گردید. تراکم استخوانی مهره های کمری 1 تا 4، استخوان فمور (گردن، مثلث ward و تروکانتر) و قسمت انتهایی ساعد به وسیله دستگاه جذب اشعه x دوگانه (dxa) و –c ترمینال تلوپپتید کلاژن تیپ (ctx) i و استئوکلسین به روش الیزا مورد سنجش قرار گرفت.

یافته ها: ارتباط معنی داری بین مصرف کلسیم غذای در افراد شرکت کننده و تراکم استخوانی فمور (گردن فمور r=0.06, p<0.05؛ مثلث r=0.07, p=0.01 ward و تروکانتر (r=0.05, p<0.05 وجود دارد. اما بین کلسیم غذایی با تراکم استخوانی مهره ها و یک سوم انتهای استخوان ساعد دیده نشد. آنالیز رگرسیون به صورت معکوس ارتباط معنی داری بین کلسیم غذایی و استئوکلسین سرم (r=0.07, p<0.05) نشان داد، در حالی که ارتباط معنی داری بین کلسیم غذایی و ctx سرم مشاهده نگردید.

نتیجه گیری: مصرف کلسیم می تواند اثر محافظت کنندگی در برابر بروز پوکی استخوان در بالغین داشته باشد، به خصوص این نتیجه گیری به وسیله یافته های مطالعه مبتنی بر کاهش باز گردش استخوانی در افرادی که کلسیم بیشتری دریافت کرده بودند، تقویت می گردد.