رابطه ی خودپنهانی، خشونت روانی زوجین و رضایت زناشویی با پریشانی روانشناختی در دانشجویان متأهل دانشگاه شهید چمران اهواز

رابطه ی خودپنهانی، خشونت روانی زوجین و رضایت زناشویی با پریشانی روانشناختی در دانشجویان متأهل دانشگاه شهید چمران اهواز

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه خودپنهانی، خشونت روانی زوجین در رابطه زناشویی و رضایت زناشویی به عنوان پیش بین های پریشانی روانشناختی در دانشجویان متأهل دانشگاه شهید چمران در سال تحصیلی 1398 - 1397 شهرستان اهواز بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعۀ آماری این پژوهش کلیه دانشجویان متأهل دانشگاه شهید چمران اهواز بودند. از این جامعه تعداد 100 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. به این صورت که در مرحله اول از بین 15 دانشکده تعداد 5 دانشکده به صورت تصادفی انتخاب شده و در مرحله بعد از هر دانشکده تعداد 20 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند.

ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس مقیاس خودپنهانی(scs) لارسون و چاستین (1990)، پرسشنامه خشونت روانی شریک در رابطه زناشویی فالینگستاد، کوبن و گامبون (2005)، ابزار پریشانی شخصی نشانه ایی (scl-25) نجاریان و داوودی (2001) و مقیاس سازگاری زناشویی دو طرفه تجدید نظر شده (rdas) بوبسی، کرین، لارسون و کریستین (1995) بودند. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که خودپنهانی، خشونت روانی زوجین و رضایت زناشویی با پریشانی روانشناختی رابطه ی معنی دار دارند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون به روش ورود همزمان و گام به گام نشان داد که همه ی متغیرهای پیش بین 76% از واریانس پریشانی روانشناختی را تبیین می کنند. یافته های پژوهش حاضر بیان کننده ی عناصر مهم در پریشانی روانی زوجین است و می تواند به مداخله های مشاوران و روان درمانگران در حوزه سلامت خانواده و زندگی زناشویی جهت دهد.