نقش امور تربیتی و پرورشی در شکل گیری شخصیت دانش آموزان با توجه به چالش های موجود در امور تربیتی

نقش امور تربیتی و پرورشی در شکل گیری شخصیت دانش آموزان با توجه به چالش های موجود در امور تربیتی

مسئله تربیت بگونه ای است که اگر بصورت جدی پیگیری نشود و در آن سهل اگاری شود، نه تنها خود فرد را به بی راهه می کشاند، بلکه برای یک جامعه نیز مضر می باشد. خانواده به عنوان مهمترین نهاد اجتماعی در بحث تربیت می باشد، پس از خانواده، مدرسه خانواده نقش اساسی را در مسائل تربیتی ایفا می کند؛ به ویژه مربیان تربیتی و پرورشی نقش مهمی در تربیت دانش آموزان و شکل گیری شخصیت آنها دارند. تمرکز کردن به یک بعد خاص از ابعاد تربیت شونده،عدول از تربیت مطلوب است. هدف تربیت را می توان آمادگی متربیان برای محقق شدن آگاهانه و اختیاری مراتب حیات طیبه درتمام ابعاد و قرار گیری افراد جامعه در مسیر حیات طبیه برشمرد.

معصومین علیهم السلام به امر تعلیم وتربیت مردم توجه بسیاری داشتند و علت پرورش انسانها را آگاه کردن و به فعلیت رساندن انسانها، رسیدن و نزدیکی به معبود، شکوفایی مسلمانان در علوم گوناگون، روشن ساختن دید آنها نسبت به دنیا و جهان آخرت بوده است. والدین و مربیان با انحجام وظایف تربیتی خود، نقش مهمی در تکوین هویت تربیتی دانش آموزان دارند. امور پرورشی و اجتماعی در مدارس در کنار فعّالیت های رسمی مدارس، فرصت هایی را در اختیار دانش آموزان قرار می دهد تا با  بهره گیری از آن ها، به رشد علایق، استعدادها و توانمندی های خود بپردازند و خود را برای یک زندگی شایسته ی شغلی و اجتماعی آماده کنند. در واقع فعالیت های تربیتی، مجموعه تلاش هایی است که کودکان و نوجوانان با هدایت و برنامه ریزی مربیان انجام می دهند. تربیت با چالش هایی نظیر چالش های برنامه ای در امور تربیتی، چالش خانواده و مدرسه، چالش ماموریت ها و نیروی انسانی و...مواجه است. امور پرورشی می تواند در پاسداری از ارزش های اسلامی و دستاوردهای انقلاب، برنامه ریزی و ایجاد هماهنگی بین عوامل تربیتی، توجه جدی به نقش معلمان و دانش آموزان در فعالیت های تربیت تاثیرگذار باشد.