بررسی و تحلیل فرمالیستی اشعار رضا براهنی از منظر هنجار گریزی و سفید نویسی با تاکید بر کتاب « خطاب به پروانه ها »

بررسی و تحلیل فرمالیستی اشعار رضا براهنی از منظر هنجار گریزی و سفید نویسی با تاکید بر کتاب « خطاب به پروانه ها »

فرمالیست ها، اثر ادبی را جدا از شخصیت و اعتقادات نویسنده آن، و صرفا به عنوان یک مساله زبانی بررسی می کنند. نقد فرمالیستی به دنبال معنی یابی در اثر ادبی نیست بلکه به دنبال مفهوم ادبیت است. منتقد فرمالیست ابتدا روی این مسئله تمرکز دارد که شاعر چگونه سخن خود را بیان کرده است. به این منظور به بررسی واژه می پردازد و آن را از زاویه ی صنایع لفظی و معنوی واکاوی می کند. سپس به چگونگی ارتباط آن با دیگر واژگان توجه می کند تا بتواند میزان و دلیل موفقیت یا عدم موفقیت اثر را از طریق پیوند کلمات و نوع کاربرد این صنایع به بوته ی نقد بکشد.

کتاب « خطاب به پروانه ها و چرا من دیگر یک شاعر نیمایی نیستم » اثری ارزشمند و ماندگار در ادبیات فارسی است و به ایجاد تغییرات در ساختار شعری و معرفی راهی تازه برای استخدام واژه ها و سرودن شعر منجر شده است. اشعار رضا براهنی از منظر هنجار گریزی و سفید نویسی دارای پتانسیل نقد و بررسی فرمالیستی بوده و شاعر با شناخت ظرفیت های زبان و عناصر ایجاد زیبایی در کلام، به روش منحصر به فرد خویش برای سرودن شعر دست یافته و توانسته است با خلق واژه های جدید، استفاده ی مناسب از ظرفیت های زبانی و جسارت در ایجاد تغییرات نحوی، تصاویر بدیع و تاثیرگذاری برای خواننده به نمایش بگذارد. چنین به نظر می رسد که کتاب « خطاب به پروانه ها » می تواند به عنوان نمونه ای موفق و قابل تامل از منظرفرمالیسم، معرفی گردد.