مقایسه میزان عملکرد و خودایمنی تیروئید در زنان باردار مبتلا و غیرمبتلا به گواتر

روش بررسی: این مطالعه مورد شاهدی روی 100 زن باردار مبتلا به گواتر (گروه مورد) و 100 زن باردار غیرمبتلا به گواتر (گروه شاهد) مراجعه کننده به درمانگاه مرکز آموزشی درمانی دزیانی گرگان طی تابستان 1384 انجام شد. از هر زن 5 میلی لیتر خون برای تعیین مقادیر هورمون های تیروئیدی(t3, t4, tsh, t3rup)  و آنتی بادی های ضدتیروئید (anti tg, anti tpo) گرفته شد. هورمون های تیروئیدی به روش irma و آنتی بادی ها با روش الیزا اندازه گیری شدند.

یافته ها: از 100 زن باردار مبتلا به گواتر 34 درصد اندازه تیروئید حدود سه برابر طبیعی و 66 درصد اندازه تیروئید حدود دو برابر طبیعی داشتند. anti tpo در 36 درصد زنان باردار مبتلا به گواتر و در 16 درصد زنان غیرمبتلا به گواتر بالاتر از حد طبیعی بود.anti tg  در 9 درصد از زنان باردار مبتلا به گواتر و 4 درصد زنان غیر مبتلا به گواتر از حد طبیعی بالاتر بود. میانگین tsh در گروه مورد و شاهد در محدوده طبیعی و به ترتیب μu/ml 1.84±1.4 ,μu/ml 1.81±1.33 بود. میانگین غلظتanti tg, anti tpo  در گروه مورد u/ml 248.8±70.59 ,u/ml 373.91±197.36 و در گروه شاهد u/ml 248.8±70.59 ,u/ml 79.52±63.97 تعیین شد.

نتیجه گیری: با توجه به مشاهده اختلالات عملکرد و اتوایمونیته تیروئید در 20 درصد جمعیت سالم مورد مطالعه و در 45 درصد افراد مبتلا به گواتر، بهتر است که بررسی عملکرد و آنتی بادی های ضدتیروئید در تمامی زنان باردار سالم، بدون علامت و مبتلا به گواتر برای جلوگیری از عوارض جنینی مادری انجام شود.