اثر ان استیل سیستئین بر کیفیت خواب و وضعیت تنفسی معتادان به مورفین در حال ترک؛ مطالعه پایلوت

روش ها. در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، از میان افراد معتاد به مورفین در حال ترک به روش نمونه گیری سیستماتیک دو گروه برای مصرف دارو (17 نفر) و دارونما (15 نفر) انتخاب شدند و به مدت 45 روز به ترتیب 1200 میلی گرم nac و دارونما به آنها داده شد. قبل و بعد از مطالعه، وضعیت خواب بیماران توسط پرسش نامه وضعیت خواب پیلسبورگ و وضعیت تنفسی آنها با روش پیک فلومتری بررسی و در نهایت نتایج آن، به وسیله آزمون های آماری فیشر، من- ویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها. میانگین نمره psqi قبل از انجام مداخله در گروه دارو 10.76±4.64 و در گروه دارونما 10.07±6.47 و پس از انجام مداخله به ترتیب 4.40±2.87, 5.29±2.62 بود که در هر دو گروه نسبت به ابتدای مطالعه بهبود معنی داری داشت. درحالی که در ابتدا و در انتها نسبت به یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند. nac سبب بهبود معنی دار نتایج پیک فلومتری در گروه دارو شد، اما نتایج دو گروه در مقایسه با یکدیگر در پایان طرح، اختلاف معنی داری نداشت.

نتیجه گیری. داروی nac در مقایسه با دارونما، سبب بهبود معنی دار کیفیت خواب و عملکرد ریوی در معتادان به مورفین در حال ترک نمی شود.