اقدام به خودکشی و عوامل مرتبط به آن در استان کردستان

زمینه و هدف: خودکشی یکی از مشکلات عمده بهداشت عمومی است که معلول فاکتورهای متعددی است که در جوامع مختلف متفاوت است. لزوم شناسایی این عوامل برای مداخله مؤثر و پیشگیری در هر جامعه احساس می شود.

روش بررسی: این مطالعه به صورت مطالعه مورد- شاهدی انجام شد افرادی که به دلیل اقدام به خودکشی به بیمارستان های سنندج مراجعه کرده بودند به عنوان گروه مورد در نظر گرفته شدند و گروه شاهد با در نظر گرفتن همسان سازی سنی توسط پژوهشگر انتخاب شد. تجزیه و تحلیل داده ها با به کارگیری نرم افزار spss انجام شد و از آمار توصیفی برای توصیف داده ها و از  آزمون آماری کای دو برای تحلیل داده ها استفاده شد.

یافته ها: اقدام به خودکشی در زنان (71.1 درصد)، سن 24-20 سال (31.1 درصد) و افراد با تحصیلات متوسطه یا دیپلم (56.1 درصد) شایعتر بود. یافته ها حاکی از ارتباط معنی دار بین، تعداد افراد خانواده و وجود حوادث زندگی با اقدام به خودکشی بود (به ترتیب، p<0.05 ,p=0.01) به طوریکه افراد دارای سابقه ای از حوادث زندگی و خانواده پرجمعیت تر در خطر بیشتری برای اقدام به خودکشی بودند. بین تأهل و اقدام به خودکشی رابطه معناداری یافت نشد. بیشترین روش خودکشی مصرف دارو و سموم بود. 6.7 درصد افراد اقدام به خودسوزی کرده بودند. خودسوزی در زنان متأهل شایعتر بود و در 100 درصد موارد منجر به مرگ گردید.

نتیجه گیری: بالا بودن اقدام به خودکشی در زنان جوان نیاز به توجه بیشتر به سلامت روان این جمعیت را مطرح می سازد. استفاده از روش خودسوزی به ویژه در زنان متأهل توجه به آموزش همگانی در خصوص پیشگیری از خودکشی و همچنین بازنگری در نحوه ازدواج و آموزش خانواده ها و جوانان در این خصوص و نحوه برخورد با مشکلات خانوادگی را نشان می دهد.