بررسی بالینی علائم چشمی بیماران مبتلا به بیماری گریوز

زمینه: بیماری گریوز یکی از مراحل خودایمنی است که با یکی از سه علامت پرکاری تیروئید با گواتر منتشر، افتالموپاتی یا درموپاتی مشخص می شود و به طور معمول با پرکاری تیروئید همراه است، اگرچه ممکن است تیروئید در ظاهر طبیعی باشد.

هدف: مطالعه با هدف تعیین ضایعه های چشمی در بیماراون مبتلا به گریوز انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی از بهمن ماه 1380 تا مرداد 1381 در دانشگاه علوم پزشکی یزد انجام شد، 95 بیمار مبتلا به گریوز بررسی شدند. علائم و نشانه های چشمی بیماران که مورد معاینه قرار گرفته بودند در پرسشنامه ثبت شد. یافته ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری فیشر، مجذور کای و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: 62% بیماران را زنان و 38% را مردان تشکیل می دادند. افزایش افشار داخل چشم و ورم ملتحمه در جنس مذکر به طور معنی داری بیشتر از مونث بود. شیوع افتالموپاتی در جامعه مورد بررسی 60% و شایع ترین اعلائم چشمی بیرون زدگی کره چشم و عقب کشیدگی پلک ها بود. ضایعه های چشمی در گروه سنی 550 تا 70 سال بیش از سایر سنین بود. احتقان و  ورم ملتحمه، ادم اطراف حدقه، تحریک قرنیه ناشی از خشکی چشم، ضعف همگرایی، دوبینی، و بیرون زدگی کره چشم با سن رابطه معنی دار داشت و با افزایش سن فراوانی این علائم افزایش می یافت. شایع ترین شکایت بیماران در اولین مراجعه علائم غیرچشمی و تنها در 15% بیماران مشکل چشمی بود. عقب کشیدگی پلک با افزایش طول مدت بیماری کاهش می یافت، در حالی که بزرگی عضلات خارج چشمی، ورم و احتقان ملتحمه با افزایش طول مدت بیماری افزایش می یافت.

نتیجه گیری: افتالموپاتی گریوز در مردان شایع تر است و مهم ترین علائم آن بیرون زدگی کره چشم و عقب کشیدگی پلک ها است.