جداسازی لیستریامونوسیتوژن و تعیین تیتر آنتی بادی آن در زنان مبتلا به سقط جنین

هدف: این مطالعه به منظور ارزیابی سرولوژیک و باکتریولوژیک لیستریامونوسیتوژنز در زنان مبتلا به سقط جنین انجام شد.

مواد و روش ها: 120 نمونه جفت یا بقایای کورتاژ زنان مبتلا به سقط که در سال 1378 به بیمارستان امام خمینی و رازی اهواز مراجعه کرده بودند به روش مقطعی مورد مطالعه قرار گرفتند. سن موارد آزمایش بین 14 تا 45 سال بود. نمونه های جفت، بعد از خرد و هموژنیزه شدن، روی محیط های بلادآگار و پالکام آگار کشت و به مدت 48 تا 72 ساعت در گرمخانه 37 درجه سانتی گراد نگه داری شدند. همچنین نمونه ها روی محیط trypticase soy broth کشت و 6 ماه در سرما نگه داری و هر ماه یک بار روی محیط های پالکام آگار و بلادآگار کشت داده شدند. کلنی های مشکوک به لیستریامونوسیتوژنز به وسیله آزمایش های بیوشیمیایی تایید شدند. آزمایش های سرولوژی با روش ایمنوفلوروسانس غیرمستقیم بر روی 120 مورد آزمایش و 60 نمونه شاهد با زایمان طبیعی انجام شد.

یافته ها: نتایج باکتریولوژیک میزان جداسازی باکتری را از موارد آزمایش 2.5% نشان داد که با نتایج سرولوژیک ارتباط معنی داری داشت (p<0.05). نتایج بررسی سرولوژیک نشان داد که 25 نفر از گروه آزمایش و 6 نفر از گروه شاهد دارای تیتر آنتی بادی 1/160 مثبت بر علیه این باکتری بودند. از 25 نفر تیتر 1/160 مثبت گروه آزمایش، 12 نفر و از 6 بیمار تیتر مثبت در گروه شاهد 2 نفر دارای تیتر 1/320 بودند، به طوری که در گروه آزمایش رقت سرمی 1/320, 1/160 به ترتیب 20.8% و 10% و در گروه شاهد 6.6% و 3.33% مشاهده شد (or=3.2). همچنین اختلاف معنی داری در تیتر آنتی بادی 1/320, 1/160 در دو گروه آزمایش و شاهد به دست آمد (p<0.02). کلیه موارد کشت مثبت لیستریامونوسیتوژنز، دارای تیتر آنتی بادی 1/320 بر علیه این میکروارگانیسم نیز بودند.

نتیجه گیری: لیستریامونوسیتوژنز می تواند یکی از عوامل سقط باشد و برای جداسازی آن روش نگه داری در سرما پیشنهاد می شود.