تنوع غذایی: شاخصی از سلامت و کفایت تغذیه ای

مطالعه های همه گیرشناسی تغذیه ای، اغلب بر ارتباط میان مصرف تنها یک ماده مغذی با خطر ابتلا به بیماری های غیر واگیر متمرکز شده اند. از آنجا که مصرف یک ماده مغذی اغلب با دریافت سایر مواد مغذی همراه است، شاید بررسی ارتباط مصرف رژیم های غذایی مختلف با بروز بیماری های غیرواگیر نسبت به در نظر گرفتن ارتباط تنها یک ماده مغذی یا یک غذای خاص صحیح تر باشد. یکی از مشخصه های رژیم غذایی سالم داشتن تنوع غذایی است. یک رژیم غذایی متنوع می تواند از کمبود یا بیش دریافتی یک ماده مغذی پیشگیری نماید. شاخص های کفایت غذایی جهت ارزیابی تطابق پذیرش افراد از راهنماهای رژیمی به کار می رود و ارزیابی آن به طور معمول گران، وقت گیر و نیازمند یک روش قوی است. چنانچه تنوع غذایی بتواند نمایان گر وضعیت کفایت تغذیه ای باشد می تواند به عنوان یک شاخص ارزان و ساده در این خصوص تلقی شود. از طرف دیگر برخی گزارش ها در زمینه ارتباط تنوع غذایی با وضعیت سلامت حاکی از آن است که شاخص امتیاز تنوع غذایی ممکن است با ابتلا به برخی بیماری های غیر واگیر مرتبط باشد و شانس ابتلا به این بیماری ها در بین جوامع مصرف کننده رژیم های غذایی با امتیاز تنوع پایین، بیشتر است. لذا اهمیت شاخص امتیاز تنوع غذایی می تواند از دو جنبه مورد بحث قرار گیرد؛ نخست ارتباط آن با میزان کفایت تغذیه ای و سپس ارتباط شاخص مذکور با ابتلا به بیماری های غیر واگیر که مقاله حاضر با هدف بحث در این زمینه نگارش شده است.