بررسی نقش اکوموزه ها و اکونوموزه ها در گردشگری پایدار

گردشگری از صنایع بزرگ و منبع عمده کسب درآمد بسیاری از کشورها می باشد. مدیران و برنامه ریزان پیشرو برای لحظه لحظه سفر گردشگران به کشور یا منطقه خود برنامه های ویژه ای تنظیم می کنند و با توجه به پیشرفت آن، برنامه های آتی اقتصادی و اجتماعی خود را هماهنگی و مدیریت می کنند. صنعتی شدن از یکسو سنتها و فرهنگهای قدیمی قوم های مختلف را کمرنگ می سازد و از سوی دیگر منابع طبیعی، زیست محیطی و پوششهای گیاهی را نابود می سازد. در مجموع میراث های کهن ملتها که همانا توانایی تامین مایحتاج از دل طبیعت و بدون آسیب رساندن به آن بود رو به فراموشی می رود. یکی از علتهای این امر نبود پشتوانه اقتصادی و ندادن آگاهی به مردم درباره نحوه زندگی پیشینیان با طبیعت و همچنین نبود جذابیتهای همین میراث طبیعی و فرهنگی است. از اینرو برای گردشگران مقاصدی نوین در بستر کاملاً طبیعی و بومی در نظر گرفته شد تا هم توان نمایش فرهنگ و جذابیت های منطقه را داشته باشد و هم توان ایجاد گردش مالی و اقتصادی از طریق گردشگری. اکوموزه ها در ابتدا از عنوان موزه بهره بردند تا به تمام اهداف گفته شده نائل گردند، در بعضی از کشورها مانند فرانسه اکوموزه ها رشد خود را از اواخر قرن 19 میلادی آغاز کردند و بیهوده نیست که هم اکنون جنبش اکونوموزه ها یا موزه های اقتصادی را پیگیری می کنند، زیرا نیاز به درآمدزایی و اقتصاد پایدار در بستر طبیعت و سنت را کاملاً درک کرده اند. در این مقاله سعی در بررسی میراث های فرهنگی، سنتی و طبیعی درون اکوموزه ها و اکونوموزه ها می باشد تا بدانیم میراث ها در کدام بخش از این نوع موزه ها جایگاه با ارزشتری دارند و اینکه این نوع از موزه ها مقصد کدامیک از گردشگری هستند، و در یک کلام چقدر به توسعه پایدار گردشگری کمک می کنند. با توجه به بررسی، نقش اقتصاد نیز به عنوان عامل اطمینان بخش از پایدار بودن یک اکوموزه مهم جلوه می کند و این، خود به ارزش بالای یک اکونوموزه تاکید خواهد داشت.