در آمدی بر رویکرد فلسفی ملاصدرا به تفسیر قرآن

یکی از مباحث هرمنوتیک، بررسی چگونگی تاثیر پیش فرض ها و پیش دانسته های یک مفسر در مواجهه ی او با متن است. این مسئله هنگام مواجهه با متن قرآن - که کشف مقاصد و مدالیل آن در بستر تاریخ، ذهن مفسران و اندیشمندان را به خود مشغول ساخته است - اهمیت بیشتری می یابد. مفسران بسته به نوع گرایش فکری، فقهی، فلسفی، کلامی و... از آیات کتاب الهی برداشت های متنوع و گاه متفاوتی داشته اند. ملاصدرا - که از متفکران تاثیرگذار و جریان ساز و بنیانگذار مکتبی جدید در سیر فلسفه ی اسلامی است - برمبنای حکمت متعالیه ی خود، فهمی فلسفی را در تفسیر قرآن به خدمت گرفته و ضمن نگاشتن تفسیری جداگانه بر بخشی از قرآن، از برخی آیات، تفسیرهای فلسفی ویژه ای ارائه داده است. در این مقاله ضمن بررسی برخی از آیاتی که ملاصدرا به شیوه ی فلسفی به تبیین و تفسیر آنها همت گماشته است، روش و گرایش تفسیری و چگونگی تاثیر پیش فهم های فلسفی او در فهم و تأویل آیات قرآن، مورد بررسی قرار گرفته است.