وضعیت تحمل گلوکز در زنان مبتلا به واژینیت کاندیدیایی عود کننده

زمینه و هدف: تخمین زده می شود 75% زنان در طول عمر خود حداقل یک بار ولووواژینیت کاندیایی را تجربه می کنند و در حدود 5% زنان دچار عفونت عود کننده می شوند. از عوامل مستعد کننده این بیماری دیابت قندی است. هدف از این مطالعه بررسی وجود اختلال در متابولیسم گلوکز در زنان غیردیابتیک مبتلا به کاندیدیازیس واژینال عود کننده بود.

روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی بر روی 32 بیمار مبتلا به ولوواژینیت کاندیایی عود کننده به عنوان گروه مورد و 30 بیماری که سابقه واژینیت کاندیایی در عرض یک سال گذشته نداشته و به علل دیگری غیر از واژینیت کاندیایی به درمانگاه مراجعه کرده بودند به عنوان گروه شاهد انجام شد. گروه مورد از بیمارانی انتخاب شدند که سابقه سه بار مراجعه به درمانگاه زنان در عرض یک سال گذشته داشتند و با تشخیص واژینیت کاندیایی تحت درمان با داروهای ضد قارچی قرار گرفته و سابقه حداقل یک کشت مثبت برای کاندیدا داشتند. در هر دو گروه آزمون تحمل گلوکز با 75 گرم گلوکز انجام گرفت. نتایج حاصل با آزمون تی و مجذور کای تحلیل شدند.

یافته ها: زنان مبتلا به واژینیت کاندیایی عود کننده، شاخص توده بدن بیشتری نسبت به گروه شاهد داشتند (23.4 در مقایسه با 21.5) (0.001(p=. دیابت آشکار یا مخفی در گروه بیمار یبشتر از گروه کنترل نبود، ولی تعداد نسبتاً زیادی از آن ها حداقل یک معیار گلوکز بالای 95% داشتند (0.015(p=. سطح گلوکز ناشتای پلاسما و هم چنین سطوح گلوکز پلاسما در دقایق 30 و 60 بعد از خوردن 75 گرم گلوکز به ترتیب در گروه مورد به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (0.05(p<. خوردن 75 گرم گلوکز منجر به افزایش 15.8% در سطح گلوکز سرم در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد شد.

نتیجه گیری: آزمون تحمل گلوکز  در بیماران مبتلا به واژینیت کاندیایی عود کننده به صورت خفیفی مختل شد. غلظت پلاسمایی گلوکز در عرض 2 ساعت بعد از خوردن 75 گرم گلوکز افزایش یافت اگر چه مقادیر به دست آمده در محدوده دیابت مخفی نبود ولی بیانگر اهمیت آزمون تحمل گلوکز در زنان مبتلا به واژینیت کاندیایی عود کننده است.