مقایسه ی عملکرد لرزه ای سازه های فولادی با ستون های cft و دیوار برشی فولادی و مقایسه ی آن با سازه با سیستم جداساز لرزه ای lrb

روش های مختلف مقاوم سازی ساختمان در برابر نیروی زلزله احتیاج به درک و شناخت کافی دارند و بایستی در هر سازه از روشی مناسب برای آن استفاده کرد تا عملیات مقاوم سازی با موفقیت انجام شده و سازه مورد نظر اطمینان کافی در برابر نیروی زلزله را کسب نماید. عرف طراحی لرزه ای ساختمان ها معمولاً افزایش مقاومت پایداری سازه ها به وسیله جذب انرژی می باشد. به عنوان مثال استفاده از دیوار برشی، قاب های بادبندی شده و قاب های خمشی از این گونه روش ها می باشد. به هر حال استفاده از این روش های سنتی و سخت کردن سازه باعث جذب سطح شتاب پایه ای بزرگ می شود. به همین خاطر در خلال یک زلزله قوی محتویات یک ساختمان یا اجزاء غیر سازه ای ممکن است قابلیت تحمل این نیرو را نداشته و باعث خسارت گردند، حتی اگر اساس و اجزاء اصلی سازه پایدار بماند. این نحوه ی خسارت برای ساختمان های مهم و گران قیمت غیرقابل تحمل می باشد. کاهش تغییر مکان نسبی و کاهش سطح شتاب پایه باعث پذیرش مفهوم جداگرهای لرزه ای شد. لذا در این تحقیق به بررسی رفتار سازه های فولاد با ستون های پر شده با بتن در دو حالت مختلف پرداخته شده است در یک حالت در سازه از سیستم دیوار برشی فولادی به جهت افزایش سختی در سازه و اتلاف انرژی در سیستم و در حالت دوم از جداگر lrb در تکیه گاه سازه به منظور کاهش نیروی زلزله و شتاب زلزله به سازه استفاده شده است. رفتار سازه ها بر حسب تعداد طبقات و ارتفاع سازه و نوع سیستم لرزه ای موجود در سازه بر حسب پارامترهایی مانند دریفت طبقات و برش پایه مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای این منظور سازه هایی با تعداد طبقات 6، 9، 12 و 15 انتخاب شده است. مدل ها در نرم افزار abs2015 مدل سازی و به روش تاریخچه زمانی غرخطی تحلیل شده اند.