بررسی رابطه عزت نفس و خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر ابتدایی با و بدون اختلالات یادگیری

دانش آموزان بزرگ ترین سرمایه های انسانی هر جامعه ای به حساب می آیند، زیرا می توانند با در هم آمیختن نیروی جوانی، علم و مهارت آموخته شده، چرخه ای پیشرفت و توسعه را به حرکت درآورند. در تمام کشورها سالیانه سهم بالایی از درآمد ملی صرف آموزش و پرورش می شود، اما بخش زیادی از هزینه ها هدر می رود. در این زمینه یکی از مواردی که همواره مورد توجه معلمان و اولیای دانش آموزان بوده است، انگیزش تحصیلی و سرزندگی تحصیلی یادگیرندگان می باشد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه عزت نفس و خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر ابتدایی با و بدون اختلالات یادگیری شهرستان زابل انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی دختر دارای اختلالات یادگیری و دانش آموزان عادی در سال تحصیلی 94 – 95 بودند. نمونه پژوهش، 50 دانش آموز دارای اختلال یادگیری و 500 دانش آموز عادی بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور (2003) با 48 سوال، پرسشنامه عزت نفس پپ و همکاران (1989) با 60 سؤال و پرسشنامه خودکارآمدی جینگ و مورگان (2001) با 26 سوال بود. داده های به دست آمده با روش آماری آزمون همبستگی و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که میانگین نمرات عزت نفس، خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی در گروه عادی، نسبت به اختلال یادگیری بیشتر و این تفاوت معنادار بود.