اثربخشی آموزش بازی های گروهی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی شهر مشهد

بیان مساله: به افرادی کم توان ذهنی گفته می شود که محدودیت های معنادار در کارکردهای هوشی و رفتارهای سازشی داشته و مشکلات آن ها قبل از هجده سالگی ایجاد شده باشد. افراد کم توان ذهنی غالباً در مهارت های اجتماعی با کاستی های جدّی روبرو هستند. تجارب کسب شده در هنگام بازی برای بهبود مهارت های اجتماعی کودکان در پژوهش های مختلف بررسی شده است. هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش بازی های گروهی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان با کم توانی ذهنی شهر مشهد بود. روش پژوهش: این پژوهش یک مطالعه ی شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان با کم توانی ذهنی شهر مشهد بودند. نمونه مورد مطالعه شامل 20 دانش آموز پسر مقطع ابتدایی با کم توانی ذهنی که به صورت در دسترس از آموزشگاه استثنایی آزادی شهر مشهد انتخاب و به صورت تصادفی، دردو گروه آزمایش و کنترل گماشته شدند. در این پژوهش در ابتدا هردو گروه توسط نیمرخ مهارت های اجتماعی بلینی مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش 10 جلسه 30 دقیقه ای آموزش بازی های گروهی را دریافت کردند در حالی که به گروه کنترل آموزشی در رابطه بازی های گروهی ارائه نشد. در پایان دوباره هر دو گروه توسط نیمرخ مهارت های اجتماعی بلینی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش بازی های گروهی باعث بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان با کم توانی ذهنی می شود. نتایج: باتوجه به نتایج به دست آمده، می توان آموزش بازی های گروهی را به عنوان یک روش تاثیرگذار بر بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان با کم توانی ذهنی پیشنهاد داد تا بخشی از مشکلات و چالش های دانش آموزان با کمتوانی ذهنی کاهش یابد.