بررسی توزیع فضایی فقر در ایران

سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران در ا فق 1404، ایران را کشوری به دور از فقر و تبعیض توصیف می نماید. در این راستا، پژوهش های بسیاری در راستای پاسخ گویی به این سوال که: «آیا تحقق اهداف فوق در ا فق 1404 امکان پذیر است؟» شکل گرفته است؛ زیرا به اعتقاد بسیاری از محققین، بررسی و آگاهی از وضعیت فقر در یک جامعه، اولین قدم در مسیر برنامه ریزی برای مبارزه با فقر است. با این وجود و در مطالعات این حوزه، پراکندگی خانوارهای فقیر و نحوه توزیع آن ها در جامعه کم تر مورد توجه قرار گرفته و بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بررسی توزیع فضایی فقر در ایران طی سال های 1392-1390 تنظیم گردیده است. در این راستا و به منظور اندازه گیری فقر در استان ها، از شاخص نسبت خانوارها و افراد تحت پوشش، مستخرج از سال نامه های آماری کمیته امداد امام خمینی (ره)، به تعداد کل خانوار و جمعیت، برگرفته از گزارشات آماری مرکز آمار ایران، استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که نسبت خانوارها و افراد تحت پوشش در بسیاری از استان ها افزایش یافته است. هم چنین، افزایش نسبت افراد تحت پوشش در برخی استان ها همانند سیستان و بلوچستان قابل توجه بوده است. علاوه بر آن و در استان های خراسان جنوبی، کهگیلویه و بویر احمد، لرستان و ایلام، هر دو نسبت خانوارها و افراد تحت پوشش بیش از 10 درصد بوده است. بنابراین، در اجرای برنامه های فقر زدایی، استان های سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، کهگیلویه و بویر احمد، لرستان و ایلام در اولویت قرار دارند.