بررسی عناصر موثر در ایجاد و ارتقاء ارزش مسیرهای تردد پیاده (نمونه موردی: خیابان امام زنجان)

فضاهای شهری همواره در سطح شهرها محل حضور و تجمع عابرین بوده است و عابریان عامل زنده بودن شهر در طول ساعات مختلف بوده اند بطوری که اگر در فضایی عابرین پیاده حضور یابند آن فضا روح تازه ای به خود می بیند و حال در سال های اخیر طرح پیاده گرایی در کشور هدف های مختلفی را دنبال می کند. مهم ترین هدف کاهش تراکم ترافیکی در مراکز شهر بوده و قابل دسترس بودن و راحت تر نمودن مراکز شهر برای عابر پیاده می باشد یکی از دلایل عمده برای موفقیت و حمایت عمومی از در چنین طرح هایی به دلیل آن است که این طرح ها توسط عموم حمایت می شوند نه توسط سرمایه های خصوصی: چرا که وضعیت سلامتی مردم در رابطه با آلودگی هوا برای رواج پیاده گرایی موثر می باشد. با وجود این که حرکت پیاده طبیعی تعریف، قدیمی ترین و ضروری ترین شکل جابجایی انسان در محیط است اما توجه صرف برای رفع نیازهای سواره باعث تاریخ زدایی و زدودن خاطرات جمعی دشه و ارزش های بصری میسر را کاسته است. در فضاهای پیاده برخلاف فضاهای حرکت سوار حواسی غیر بصری در ادراک هویت فضایی، احساس تعلق به محیط و دریافت کیفیت های محیطی نقش دارد که همین تنوع و پیچیدگی به جذابیت و نیروی فضای پیاده می افزاید. در این مقاله با بررسی معیارها و ضوابط طراحی پیاده روها با ارزش و هم چنین بررسی پیاده رو محور خیابان امام (حدفاصل سبزه میدان تا میدان انقلاب) در نهایت به این نتیجه می رسیم که برخی از ضوابط در این محور بسیار خوب اجرا شده و برخی نیز به صورت نامناسب بوده است و هم چنین در جهت سامان دادن به این محور پیشهاداتی از قبیل کاشت تعداد زیادی از درختان متناسب با اقلیم شهر زنجان و هم چنین کف سازی مناسب و متناسب با حضور معلولین داده شد.