فرصت ها و چالش های روان شناسی و مداخلات مثبت نگر

فرصت ها و چالش های روان شناسی و مداخلات مثبت نگر

مقاله حاضر با هدف بررسی فرصت و چالش های پیش روی روان شناسی مثبت نگر و مداخلات مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر انجام گرفت. در این مقاله سعی شد تا با مرور ادبیات پژوهش در حوزه روان شناسی مثبت نگر و مداخلات مبتنی بر روان-شناسی مثبت نگر به مهم ترین نقاط قوت و مهمترین نقدهای صورت گرفته در این رویکرد پرداخته شود. روان شناسی مثبت گرا از ابتدای ظهورش در قرن بیست و یکم، توجه بسیاری از صاحب نظران حوزه روان شناسی و مسائل اجتماعی را به خود جلب نموده است. تاکید بر توانمندهای انسان، امید، نشاط، خوش بینی، امور دینی و معنوی و بهزیستی روان شناختی از اهم مواردی بوده است که زمینه حمایت از این رویکرد را فراهم نموده است. در مقابل نقدهای جدی هم به این رویکرد و مبنانی نظری آن صورت گرفته است که اهم آن عبارتند از: اتکای بیش از حد بر سنت اثبات گرایی، تمرکز بر فردگرایی، نادیده گرفتن کارکرد هیجان های اولیه و هیجان های منفی، تجربیات مثبت نمی توانند جایگزین تجربیات منفی شوند، داشتن نگاه دو قطبی در مقوله های متعدد زندگی، داشتن نگاه جزئی نگر به جای نگاه کلی نگر، نبود شواهد کافی در زمینه تاثیرگذاری این رویکرد بر بهبود اختلالات روانی، نادیده گرفتن تفاوت های فردی و مشخص نبود حدود مدخلات روان شناسی مثبت در زمینه سطوح پیشگیری در بهداشت روانی.