مختصری در معرفی بیرنگ لاهوری و دیوانش

مقاله مختصری در معرفی بیرنگ لاهوری و دیوانش

سبک هندی یا اصفهانی از سبک های رایج شعر و ادب پارسی است که شاعران این سبک در طرز نو و مضمون آفرینی در تاریخ ادبیات شهره اند از جمله شاعران این سبک که به تازگی اثری ارزشمند و نفیس از ایشان تصحیح شده شاعری است به نام بیرنگ لاهوری (ف. 1123 ه.ق)، وی در شعر از میرزا جلال اسیر شهرستانی (1059-1029) و عبد اللطیف خان تنهای پنجابی (ف- 1116) پیروی می کرد و در تصوف از شاگردان باقی بالله (971-1012) بود و هم چنین با بیدل دهلوی (1054-1133) و محمد افضل سرخوش کشمیری (1050-1127ه.ق) معاصر بود. از بیرنگ دیوانی شامل غزلیات،چند مسمط و رباعی باقی مانده است. مضمون غزلیات وی عمدتا عاشقانه و گاه عارفانه است. بیرنگ در موارد متعددی به استقبال شاعران سبک عراقی مخصوصا حافظ رفته است وی هم چنین رباعیاتی در مدح پیامبر اسلام، خلفای راشدین و اهل بیت (ع) دارد. ویژگی های سبک هندی از جمله مضمون یابی و خیال پردازی در اشعار وی به وفور یافت می شود،کاربرد آرایه های ادبی دراشعار بیرنگ معتدل، طبیعی و به دور از پیچیدگی است. تشبیه، تلمیح و تمثیل بیش ترین بسامد را در دیوان این شاعر دارد. در این مقاله سعی می شود ضمن معرفی مختصر بیرنگ لاهوری، نکاتی درباره ویژگی های شعری این شاعر بیان شود.