بررسی اشعار آیینی طاهره صفارزاده به لحاظ محتوا (با تاکید بر عاطفه، تخیل، فکر و اندیشه)

بررسی اشعار آیینی طاهره صفارزاده به لحاظ محتوا (با تاکید بر عاطفه، تخیل، فکر و اندیشه)

پژوهش حاضر به مطالعه  اشعار آیینی طاهره صفارزاده به لحاظ محتوا به روش پژوهش اسنادی – توصیفی می پردازد. جامعه آماری اشعار آیینی طاهره صفارزاده بود که نمونه های از اشعار وی از جمله سالار صبر، صحرای کربلا و انتظار مورد بررسی قرار گرفت ابیات آیینی در برانگیختن احساسات و عواطف، ناب ترین بیانات و واژه ها را بیان می دارد؛ آگاهی  مخاطب از تحولات تاریخ و رسیدن به دانش و بینش دینی اشاره دارد. از منابع ادبی و پرمایه الهی همچون قرآن، نهج البلاغه، نهج الفصاحه و سخنان نغز اهل بیت سرچشمه می گیرد؛ و به نوعی بیان معرفت و بیان حقایق الهی شعرفرد مسلمان و عقیده مند به آئین مسلمانی در یک قالب خاص است.

یافته های بیانگر این است که اشعار آیینی طاهره صفارزاده از حیث عاطفه و تخیل اشعار آیینی مورد نظر هرچند که مضمونی اعتقادی دارد و با عواطف انسانی مرتبط است اما، ابعاد فردی واجتماعی عنصر احساس و عاطفه درنظر نمی گیرد. در اشعارش  بیشتر  یک جانبه نگری، سطحی نگری  دیده می شود و توام با مستقیم گویی محدود بود. در بهره گیری از کارکردهای عاطفی در پرداخت این شعرموفق نبود. از تنوع تصویر استفاده نکرده است. از حیث  فکر و اندیشه بیانگر این است که به لحاظ فکری اندیشه تازه و مناسبی را برای مخاطب فراهم نمی آورد. چون کهنه زدگی، الگوهای فکری کهن، سطحی نگری در اشعارش نمایان است.علی رغم این که شاعری اندیشه مدار و معناگرای  شعر آیینی معاصر است. همچنین اندیشه های سطحی در لایه های درونی و بطن اشعار و غفلت از اندیشه های ذهنی عمیق مخاطب را ملال آور و کسالت بار می کند.