بررسی رابطه بین امید به تحصیل و تاب آوری با خودناتوان سازی تحصیلی دانشجویان

بررسی رابطه بین امید به تحصیل و تاب آوری با خودناتوان سازی تحصیلی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین امید به تحصیل و تاب آوری با خودناتوان سازی تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور سمنان بود. روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور سمنان بود. که نمونه ای به حجم 370 نفر از دانشجویان، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی-طبقه ای انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودناتوان سازی (جونز و رودولت، 1982)، پرسشنامه امید به تحصیل (خرمایی و کمرایی، 1393) و تاب آوری کانر و دیویدسون (ris-cd) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، بیشینه و کمینه) آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون) انجام شد. یافته ها نشان داد که امید به تحصیل و تاب آوری با خودناتوان سازی تحصیلی رابطه منفی و معنادار بود. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون مکرر نشان داد که متغیر امید به تحصیل و تاب آوری بر روی هم 49.16 درصد واریانس خودناتوان سازی تحصلی دانشجویان را تبیین خواهند کرد (0.01>p).