اثر بخشی طرحواره درمانی بر تاب آوری زنان مبتلا به سرطان سینه

اثر بخشی طرحواره درمانی بر تاب آوری زنان مبتلا به سرطان سینه

سرطان سینه یکی از مهم‌ترین و شایع‌ترین بیماری‌ها در زنان است که از هر 8 نفر زن یک نفر را مبتلا کرده و متاسفانه بیش از سایر سرطان‌ها باعث مرگ و میر زنان می‌شود. سرطان سینه شایع‌ترین علت مرگ زنان در محدوده سنی 33 تا 55 سالگی می‌باشد. هدف از پژوهش بررسی تاثیر طرحواره درمانی بر تاب‌آوری زنان مبتلا به سرطان سینه بود. از تعداد 15 نفر از زنان درمان شده به دلیل سرطان پستان که برای کنترل‌های پس از بهبودی به بیمارستان رضوی مشهد مراجعه می‌کردند برای این پژوهش دعوت به همکاری شده است.

معیارهای همگونی شامل داشتن سن بین 25 تا 57 سال، وضعیت تاهل، حداقل تحصیلات دیپلم، وضعیت اشتغال و تعداد فرزندان بوده که بصورت نمونه‌گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. قبل از مداخله درمانی ابزار پژوهش (پیش آزمون) پرسش‌نامه تاب‌ آوری کانر- دیویدسون توسط آزمودنی‌ها تکمیل گردید و بعد از مداخله درمانی 12جلسه‌ای به مدت 80 دقیقه به صورت هفتگی، ابزار پژوهش دوباره توسط آزمودنی‌ها تکمیل گردید (پس آزمون). در نهایت داده‌های به دست آمده با استفاده از آزمون t همبسته و روش تحلیل کواریانس چند متغیری مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. پژوهش نشان داد که مداخلات مبتنی بر طرحواره درمانی درتاب‌آوری زنان مبتلا به سرطان سینه در تمامی خرده مقیاس‌ها به جز تاثیرات معنوی تفاوت معنادار (p<0.05) ایجاد کرده است. نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می‌کند که طرحواره درمانی روش درمانی مناسبی برای افزایش تاب‌آوری زنان مبتلا به سرطان سینه می‌باشد.