رابطه ی جهت گیری مذهبی و سلامت معنوی با تاب آوری در دانش آموزان مقطع دوم متوسطه ی شهر کرمان سال تحصیلی 94 - 95

رابطه‌ی جهت‌گیری مذهبی و سلامت معنوی با تاب‌آوری در دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه‌ی شهر کرمان سال تحصیلی 94 - 95

سابقه و هدف: تاب‌آوری یکی از موضوعات مطرح در روان‌شناسی سلامت است. بسیاری از پژوهش‌ها به بررسی عواملی پرداخته‌ که با این متغیّر در ارتباط است. هدف این پژوهش نیز بررسی رابطه‌ی جهت‌گیری مذهبی و سلامت معنوی با تاب‌آوری است.

روش کار: این پژوهش توصیفی ازنوع همبستگی است و جامعه‌ی آماری آن را تمامی دانش‌آموزان دختر مقطع دوم متوسطه‌ی شهر کرمان (4611 نفر) تشکیل می‌دهد. نمونه‌یی به حجم 360 نفر به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌ها‌ی جهت‌گیری مذهبی آلپورت، سلامت معنوی پولوتزین و الیسون و همچنین پرسش‌نامه‌ی تاب‌آوری کانر و دیویدسون بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از شاخص‌های آماری میانگین، انحراف‌معیار، ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. در این پژوهش همه‌ی موارد اخلاقی رعایت شده است. علاوه‌براین، نویسندگان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که بین جهت‌گیری مذهبی و سلامت معنوی با تاب‌آوری در دانش‌آموزان دختر رابطه وجود دارد. به‌طوری‌که 0.51 از واریانس تاب‌آوری از راه جهت‌گیری مذهبی درونی و 0.54 از آن از راه جهت‌گیری مذهبی بیرونی می‌تواند پیش‌بینی شود. علاوه‌براین، 0.48 از واریانس تاب‌آوری از راه سلامت مذهبی و 0.56 از آن از راه سلامت وجودی می‌تواند پیش‌بینی شود.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، فرضیه های مبتنی بر وجود رابطه ی معنی دار بین جهت‌گیری مذهبی و سلامت معنوی با تاب‌آوری تایید می شود. بنابراین با اهمیت دادن به دین و مذهب در حیطه های آموزش می توان کمک بسیاری به افزایش تاب‌آوری در نوجوانان کرد.