بررسی مطلوبیت پل های عابر پیاده مناطق 5 و 11 شهر شیراز

مقاله حاضر درصدد بررسی کیفیت پل‌های عابر پیاده منطقه 5 و 11 شهر شیراز می‌ باشد. این مقاله به روش پیمایشی و از نوع توصیفی- مقطعی انجام گرفت. 273 نفر از عابرین پیاده به ‌صورت نمونه‌ گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ ها، پرسشنامه ‌ای مشتمل بر 6 سؤال از مشخصات فردی- اجتماعی و 28 سؤال (با چهار هدف ویژه) از کیفیت پل‌ های عابر پیاده بر اساس طیف لیکرت بود. جهت بررسی رابطه بین برخی از مشخصات جمعیتی و نمرات پاسخ‌ گویان از آزمون 2 x استفاده شد. همچنین امتیاز داده‌های به‌دست‌آمده از مطالعه به ‌وسیله روش‌ های آماری توصیفی، آزمون‌های تفاوت میانگین (one-way anova, t-test) ، آزمون آماری رگرسیون و محاسبه ضریب پیرسون با استفاده از نرم‌افزارspss13  مورد تجزیه‌ و تحلیل آماری  قرار گرفت. بررسی جمع امتیازات مربوط به اهداف ویژه نشان داد که در منطقه 3 شهرداری، بیشترین درصد (59) پل‌ های عابر پیاده با داشتن 47 الی 91 امتیاز، دارای کیفیت نیمه مطلوب و کمترین درصد (4.1)، با داشتن 1 الی 46 امتیاز از وضعیت نامطلوب برخوردار بوده‌ اند .3.24 درصد از افراد با داشتن 92 الی 140 امتیاز در سطح مطلوب بوده‌اند. تفاوت میانگین نمرات افراد نمونه بر اساس نتایج آزمون فریدمن معنی ‌دار بود. نتایج آزمون کای دو (x2) نشان داد که بین متغیر گروه‌های سنی، وضعیت تأهل، جنس، میزان تحصیلات، نوع اشتغال، میزان درآمد و کیفیت پل‌های عابر پیاده در منطقه 5 و11 شهرداری شیراز در بین افراد نمونه، اختلاف معنی ‌داری وجود دارد.(p<0.01)  بنابراین به ‌منظور استفاده بهینه از امکانات و منابع ترافیکی و شهری چاره‌ای جز به ‌کارگیری روش‌ های تشویقی و هدایتی و نیز ارتقاء کیفیت پله ‌ای عابران پیاده نیست.