ارزیابی نقش سازمانهای یادگیرنده در توسعه یافتگی خط مشی سازمان های دولتی (مطالعه موردی شهرداری شهرضا)

هدف و زمینه: این مقاله سعی دارد تا با مطالعه ابعاد سازمان یادگیرنده براساس مدل مارسیک و واتکینز؛ تاثیر سازمان یادگیرنده را در توسعه  یافتگی خط مشی سازمان های دولتی در شهرداری شهرضا ارزیابی نماید. روش شناسی: پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی است و از لحاظ روش از نوع تحقیقات همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق شهرداری شهرضا می باشد. برای جمع آوری اطلاعات در این تحقیق از پرسش نامه استفاده شده است. در این تحقیق از دو پرسشنامه  استفاده  شده است. تعداد کارکنان جامعه آماری برابر با 1500 نفر که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 306 نفر آنها را به روش نمونه گیری تصادفی ساده برای نمونه تحقیق انتخاب گردیدند. برای ارزیابی نقش سازمانهای یادگیرنده از گوی مارسیک و واتکینز (2003) دارای 24 گوی و خط مشی سازمانی از پرسشنامه محقق ساخته 4 گویه ای استفاده  شده است. برای تجزیه  و تحلیل داده های تحقیق از نرم افزار spss نسخه  25 استفاده گردید. روایی محتویی توسط تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی قرار گرفت.

یافته های تحقیق: نتایج آزمون تک  تک نمونه ای نشان داد که خط مشی سازمانی در سطح مطلوبی نیست. همچنین نتایج آزمون رتبه ای فریدمن نشان داد که استقرار سیستم های دست یابی و تسهیم یادگیری بیشترین تاثیر و ارتقای جستارگری و تبادل نظرکمترین تاثیر را  بر روی سازمان یادگیرنده دارند. نتایج آزمون فرضیات تحقیق نشان داد که سازمان یادگیرنده تاثیر معناداری بر توسعه یافتگی خط مشی سازمانی دارد. همچنین نتایج رگرسیون چند گانه  نشان داد که توانمندسازی افراد به سوی چشم اندازی جمعی تاثیر معناداری بر توسعه  یافتگی خط مشی سازمانی دارد. ولی فرصت های یادگیری مستمر؛ ارتقای جستارگری و تبادل نظر؛ استقرار سیستم های دست یابی و تسهیم یادگیری تاثیر معناداری بر توسعه یافتگی خط مشی سازمانی ندارند.

بحث و نتیجه گیری: به استناد از نتایج تحقیق، سازمان های یادگیرنده نقش موثری بر توسعه یافتگی خط مشی و استراتژیک های عمومی سازمان دارد.