رابطه سبک های دلبستگی و خودکنترلی با رفتارهای پرخطر دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر تهران

رابطه سبک‌های دلبستگی و خودکنترلی با رفتارهای پرخطر دانش آموزان دختر دبیرستان‌های شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش تعیین رابطه سبک های دلبستگی و خودکنترلی با رفتارهای پرخطر دانش آموزان دختر دبیرستان-های شهر تهران بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 به تعداد 82099 نفر دختر بودند.

حجم نمونه 382 نفر از این‏ دانش آموزان بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه‏گیری تصادفی خوشه¬ای انتخاب‌ و به پرسشنامه های رفتارهای پرخطر نیازی، عباس زاده و سعادتی (1396)، سبک های دلبستگی کولینز و رید (1990) و خودکنترلی تانجی بائومیستر و بونه (2004)، پاسخ دادند. داده‏های جمع‌آوری‌شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره به روش هم‌زمان تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که بین سبک های دلبستگی و خودکنترلی با رفتارهای پرخطر رابطه معنی‏داری وجود دارد (01/0>p).

نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز آشکار کرد که 70% درصد از کل واریانس رفتارهای پرخطر به‌وسیله سبک های دلبستگی و خودکنترلی تبیین می‏شود. با توجه به نتایج حاصله از تحقیق حاضر در خصوص قدرت پیش‌بینی سبک‌های دلبستگی و خودکنترلی در تغییرات رفتارهای پرخطر دختران نوجوان، پیشنهاد می‌شود به جهت پیشگیری از رفتارهای پرخطر در نوجوانان دختر، طرح‌های پژوهشی مداخله‌ای در خصوص آموزش خودکنترلی به نوجوانان و آشنایی والدین به سبک‌های دلبستگی و راه‌های افزایش سبک‌های ایمن طرح‌ریزی و اجرا شود.