عوارض و مرگ و میر ناشی از تجویز نیتروگلیسیرین وریدی در سکته حاد تحتانی

زمینه: استفاده از نیتروگلیسیرین وریدی از جمله روش های درمانی در سکته منحصر حاد تحتانی است که در صورت عدم برقراری خون رسانی مجدد با بروز عوارضی همراه است.

هدف: مطالعه به منظور تعیین عوارض و مرگ و میر داخل بیمارستانی استفاده از نیتروگلیسیرین وریدی در سکته منحصر حاد تحتانی انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر از میان 1080 بیمار مبتلا به سکته تحتانی جدار قلب بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان که طی 8 سال (1373 تا 1380) با یا بدون نیتروگلیسیرین وریدی درمان شده بودند، 188 بیماری که تنها دچار سکته تحتانی قلب بدون علائم الکتروکاردیوگرام سکته بطن راست یا سایر قسمت های میوکارد و بدون سابقه سکته قدیمی بودند، انتخاب شدند. از این تعداد 112 بیمار که نیتروگلیسیرین وریدی و 76 بیمار بدون آن درمان شده بودند به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: میانگین سنی بیماران 59.84±10.82 بود. 40 بیمار زن و 148 بیمار مرد بودند. میانگین طول مدت بستری در گروه درمان با نیتروگلیسیرین وریدی 10.82±8.64 روز و در گروه بدون نیتروگلیسیرین 3.62±7.63 روز بود (p=0.046). میزان مرگ داخل بیمارستانی بیماران گروه با نیتروگلیسیرین 3.57% و در گروه بدون نیتروگلیسیرین 9.2% بود. کاهش فشارخون در بیماران با نیتروگلیسیرین 49.12% و در گروه بدون نیتروگلیسیرین 39.9% بود (p=0.027). سینوس برادیکاردی در بیماران با نیتروگلیسیرین 15.18% و در گروه بدون نیتروگلیسیرین 27.66% زخ داده بود (p=0.037). سینوس تاکیکاردی در گروه با نیتروگلیسیرین 9.8% و در گروه دیگر 6.58% بود (p=0.434). سایر موارد آریتمی در دو گروه اختلاف معنی دار آماری نداشت.

نتیجه گیری: مصرف نیتروگلیسیرین وریدی در بیماران مبتلا به سکته منحصر حاد میوکارد تحتانی قلب با عوارض بیش تری نسبت به گروه شاهد همراه بوده است که احتیاط بیشتری در تجویز آن در این بیماران را می طلبد.