مقایسه تطبیقی تجارب بلندمرتبه سازی کشورها و ارائه راهکارهای نوین جهت مدیریت ایران

امروزه در تمام سطوح فعالیتی در کلان شهرهای دنیا بلند مرتبه سازی به عنوان یکی از روش های ساخت شهرهای فشرده، برای استفاده حداکثر از فضا و منابع محدود، بسیار مورد توجه مدیران، معماران و برنامه ریزان شهری قرار گرفته است. در این راستا عدم توجه به معیارها، استانداردها و ضوابط در رابطه با بحث مکان یابی مطلوب و صحیح ساختمان ها باعث بروز مشکلات در مناطق شهری و آینده شهرها شده است. آن چه که در مبحث مفهوم بلندمرتبه سازی مطرح است این است که با توجه به رشد روزافزون جمعیت شهری، کمبود و گرانی زمین به ویژه در کلان شهرها و مشکلات ناشی از گسترش افقی، دلایلی هستند که اتخاذ راهبرد بلندمرتبه سازی را در سطح عام توجیه پذیر کرده است. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و تاریخی می باشد و ابزار گردآوری داده ها نیز اسنادی- کتابخانه ای بوده است. هدف پژوهش مطالعاتی حاضر، بررسی مقایسه تطبیقی تجارب بلندمرتبه سازی کشورها و ارائه راهکارهای نوین جهت مدیریت بحث بلند مرتبه سازی در ایران است. نتایج و یافته های تحقیق بیانگر این مطلب است که در سطوح کلان لزوم تعیین تعریف عملیاتی از ساختمان های بلند و با در نظر گرفتن آن که این پژوهش در راستای تجارب طرح های بلند مرتبه سازی در کشورهای مختلف مطرح شده، پیشنهاد می گردد بر این اساس، ساختمان های 13 طبقه و بیش تر در شهر تهران به عنوان ساختمان های بلندمرتبه تعریف شوند.