بررسی رابطه تجمل گرایی با میزان امید به آینده و نقش آن در پایبندی به تعهدات خانوادگی در کارکنان تامین اجتماعی استان آذربایجان غربی

مقدمه: بحث تجمل گرایی به عنوان یکی از مشکلات مهم امروزی مطرح است. افراد زیادی به علت عدم دستیابی به نیازهای ابتدایی سعی در جبران آن به طرق مختلف دارند. در بسیاری از مواقع این حالت خود را تجمل  گرایی های بسیار افراطی در بسیاری از زمینه ها (فردی، خانوادگی، سازمانی و ...)  نشان می دهد. این افراط مانعی عمده در جهت تعالی انسان به سوی کمال و نوع دوستی را فراهم می کند. هدف: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تجمل گرایی و امید به آینده و تعهدات خانوادگی در بین مدیران سازمان تامین اجتماعی  به انجام رسید. روش: این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی – همبستگی بود. ابزارهای لازم برای گردآوری داده ها با استفاده از سه نوع پرسشنامه (پرسشنامه تجمل گرایی مسد، پرسشنامه امید به آینده اشنایدر و پرسشنامه تعهدات خانوادگی اولسون) انجام شد. از بین 800 نفر کارمند شاغل در سازمان تامین اجتماعی به علت ویژگی های خاص مدیران که متناسب با نیاز تحقیق در پاسخ گویی به سوالات طرح شده بودند تعداد 75 مدیر در رده های عالی سازمان بصورت کل شماری انتخاب شدند تا به سوالات طرح شده پاسخ دهند. آزمون کلموگروف - اسمیرنوف نشان داد که داده ها دارای توزیع نرمال هستند. آزمون آلفای کرونباخ نیز نشان داد که پرسشنامه ها برای گردآوری داده های لازم دارای پایایی لازم هستند. یافته ها: در نهایت نتایج تحقیق نشان از تائید فرضیه های تحقیق دارد. بطوری که معلوم شد بین تجمل گرایی و امید به آینده و همچنین بین تجمل گرایی با تعهدات خانوادگی به همراه عوامل فرعی آن ها رابطه منفی و معناداری وجود دارد.  نتایج: تجمل گرایی نوعی زیبا دوستی و خودآرایی فطری است که اگر از راه اعتدال خارج شود و راه از افراط را بپیماید کنش ها و واکنش های شخص را هدایت، مهار و جهت دهی می کند و افراد به سبب گرایش به تجمل به مصیبت و بلا دچار می شوند تجمل گرایی باعث انحراف عملی فراوانی در زندگی افرادی که رو به تجمل آورده اند می شود و حرکت خانواده را به سوی اهداف مقدس خود با مانع رو به رو می سازد و عاملی برای اختلاف خانوادگی و نگرانی روحی اعضا می شود تعادل روحی خانواده را برهم زده و موجب، از هم گسیختگی این نهاد مقدس می شود و به منافع ملی نیز آسیب وارد می کند.